Stranger Things #8 (spoiler alert)

Και ναι, φτάσαμε πια στο τέλος της σειράς.

Ο Τομ κι η Τζόις συλλαμβάνονται όταν προσπαθούν να μπουν στα εργαστήρια. Ο Μπρέννερ αποφασίζει να δεχτεί την πρόταση του αστυνομικού: "Άσε μας να εισέλθουμε στην άλλη διάσταση κι όταν όλα αυτά τελειώσουν θα τα ξεχάσουμε σαν να μην υπήρξαν ποτέ."

Έτσι η Τζόις κι ο Τομ εισέρχονται στην άλλη διάσταση ψάχνοντας για τον Γουίλ. Εν τω μεταξύ ο Τομ συμφώνησε να "δώσει" το κορίτσι με την προϋπόθεση ότι θα αφήσεις τους τρεις φίλους ήσυχους. Ο Μπρέννερ τρέχει με μια κουστωδία από ομοσπονδιακούς αστυνομικούς στο σχολείο όπου κρύβονται τα παιδιά.

Εν τω μεταξύ στο σπίτι του Τζόναθαν στήνεται η παγίδα στο τέρας. Δεν αργεί να εμφανιστεί. Στη φάση μπαίνει κι ο Στηβ, ο μπόιφρεντ της Νάνσυ κι υποτίθεται πως τα παιδιά καταφέρνουν κάτι να πιάσουν και να κάψουν αλλά στο τέλος όταν οι καπνοί καταλαγιάσουν δεν βλέπουν τίποτα που να επιβεβαιώνει το θάνατο του τέρατος.



Εδώ παίζεται και μια από τις ωραιότερες σκηνές της σειράς. Ενώ συμβαίνουν αυτά στο σπίτι της Τζόις, εκείνη το επισκέπτεται από την άλλη διάσταση και μητέρα (Τζόις) και γιος (Τζόναθαν) νιώθουν την παρουσία του άλλου. Υπάρχουν φαίνεται κάποιες αισθήσεις που φέρνουν σε επικοινωνία τις δύο διαστάσεις!

Πίσω στο σχολείο, η Ελέβεν χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις της μετατρέπει το χώρο σε λουτρό αίματος σκοτώνοντας αρκετούς ομοσπονδιακούς. Το αίμα όμως τραβά το τέρας, το οποίο θα καθαρίσει γρήγορα τον Μπρέννερ και θα κυνηγήσει τα παιδιά. Η Ελέβεν θα φανεί πραγματική φίλη κι εξαντλώντας πια τις δυνάμεις της διαλύει το τέρας αλλά η ίδια χάνεται, πράγμα που στεναχωρεί τους τρεις φίλους.

Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στον πάνω κόσμο, τον πραγματικό, στην ανάποδη διάσταση, η Τζόις κι ο Τομ καταφέρνουν να βρουν τον Γουίλ, σχεδόν ημιθανή, ενώ έχει ένα ερπετοειδές να έχει κλείσει το στόμα του. Ο Τομ βγάζει από το στόμα του παιδιού αυτό το μακρουλό πράγμα, συνεφέρνει τον Γουίλ...

...και στην επόμενη σκηνή είμαστε στο νοσοκομείο με τον Γουίλ να έχει βρει το κόκκινο χρώμα στα μάγουλα του και να χαιρόμαστε με την επανένωση των τεσσάρων φίλων.

Εδώ μας τα χαλάσατε λίγο κύριοι σεναριογράφοι και παραγωγοί. Πολύ απότομα κι εύκολα, όλα πια είναι όμορφα και καλά. Για 15 λεπτά περίπου, τα πράγματα στο επεισόδιο κυλούν χαλαρά κι ήσυχα, όλα θυμίζουν το παλιό καλό Χώκινς κι όλα όσα συνέβησαν είναι ένας συλλογικός εφιάλτης που μοιάζει ήδη να έχει ξεχαστεί.

Και μόνο στα τελευταία λεπτά δύο γερά, δυνατά στοιχεία μας δίνουν το στίγμα ότι όλα δεν είναι και τόσο merry (είναι και Χριστούγεννα στο Χώκινς εν τω μεταξύ). Κι εντάξει το πιάσαμε το υπονοούμενο: Πάμε για δεύτερη σεζόν!

Ήδη, μας λείπουν. Μας λείπει η 80s ατμόσφαιρα, μας λείπει όλη αυτή μίξη, από κρυφά πειράματα της αμερικάνικης κυβέρνησης στην παιδική φιλία, από την παράνοια του ψυχρού πολέμου στην σκιαγράφηση μικρών πόλεων χαμένων στο Midwest, από το "θέλω να πιστέψω" το ανεξήγητο στα εφηβικά προβλήματα, από την ψυχρή λογική της επιστήμης στις τετριμμένες καθημερινές δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Τα είχε όλα αυτά και τα είχε σε σωστές δόσεις σε ένα σενάριο ισορροπημένο, άψογο, ωραία ανεπτυγμένο- λίγο μας τα χάλασε στο τέλος αλλά τους συγχωρούμε.

Επόμενο ραντεβού στο Χώκινς τον Ιούλιο του 2017!

Stranger Things #7 (spoiler alert)

Από την αρχή του επεισοδίου η δράση είναι καταιγιστική. Μάικ, Λούκας, Ντάστιν, Ελέβεν πάλι ενωμένοι τρέχουν να σωθούν από τον Δρ. Μπρέννερ κι από το FBI ουσιαστικά, που πια δεν κρατά τα προσχήματα. Η Ελέβεν σχεδόν εξαντλείται από τη χρήση των υπερφυσικών της δυνάμεων για να σώσει τους φίλους της.

Από την άλλη, ο αρχηγός Τομ κι η Τζόις επιτέλους μαθαίνουν όσα γνωρίζουν η Νάνσυ με τον Τζόναθαν κι αντίστροφα. Και καταφέρνουν κι έρχονται σε επαφή με τα παιδιά που κρύβονται. Έτσι όσοι γνωρίζουν ότι ο Γουίλ είναι ζωντανός, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να τον βρουν αλλά και να αντιμετωπίσουν τους κοινούς εχθρούς.

Στην προσπάθεια τους να βρουν που είναι ο Γουίλ κι η Μπαρμπ και κυρίως να διαπιστώσουν αν είναι ακόμα ζωντανοί, επαναλαμβάνουν σε μικρή κλίμακα τα πειράματα του Μπρέννερ κι έτσι η Ελέβεν οδηγείται στη διάσταση "Ανάποδα", όπως την έχουν ονομάσει. Εκεί βρίσκει τον Γουίλ σε κακή κατάσταση αλλά ζωντανό.

Ο Τομ κι η Τζόις αποφασίζουν να εισέλθουν στα εργαστήρια για να μπουν από την "κεντρική πύλη" ας την πούμε, στην άλλη διάσταση.

Η Νάνσυ κι ο Τζόναθαν αποφασίζουν να παγιδέψουν το τέρας, έχοντας διαπιστώσει ότι του αρέσει ...το αίμα!

Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση του φόβου αλλά συγχρόνως της αποφασιστικότητας από όλους τους πρωταγωνιστές μας. Είναι πεισμωμένοι να βρουν τον Γουίλ και να σκοτώσουν το τέρας. Και κυρίως από τους μικρούς μας φίλους οι οποίοι αποδεικνύονται επαρκέστατοι βοηθοί των μεγάλων, και σε μερικές φάσεις τα καταφέρνουν και καλύτερα! Βοηθά και το γεγονός ότι είναι σαϊνια στη Χημεία και την Φυσική- τα μόνα μαθήματα που θα σε σώσουν όταν σκάσουν μύτη τέρατα από άλλες διαστάσεις!

Το μικρό και κάποτε υπερβολικά ήσυχο Χώκινς είναι έτοιμο να έρθει σε σύγκρουση με τις πιο σκοτεινές κι επικίνδυνες δυνάμεις.

Πάμε για γκραν φινάλε!

Stranger Things #5 & #6 (spoiler alert)

Κάνουμε recap στα επεισόδια 5 & 6 μαζί.

 Στα δύο αυτά επεισόδια έχουμε κάθετη παρά οριζόντια ανάπτυξη της ιστορίας, που σημαίνει ότι ουσιαστικά είναι τα επεισόδια εκείνα που, ενώ η υπόθεση δεν εξελίσσεται δραματικά, εν τούτοις έχουμε πια τα πιο σημαντικά κομμάτια που έλειπαν από το παζλ.

Τι είναι αυτά τα σημαντικά που μαθαίνουμε:

Κυρίως ό,τι αφορά τα περίφημα πειράματα του Δρ. Μπρέννερ. Πώς και γιατί χρησιμοποιούσε την Ελέβεν. Βλέπουμε κάτι απίστευτα πράγματα που αφορούν τον έλεγχο του μυαλού, τη δυνατότητα να βρεθείς αλλού, μέσω μιας άλλης διάστασης, και να ακούς τον Ρώσο εχθρό! Μην ξεχνάμε ότι είμαστε στις άγριες εποχές του Ψυχρού Πολέμου, η κατασκοπεία παιζόταν σε όλα τα επίπεδα. Εδώ βέβαια φτάνουμε πιο μακριά, σε ασύλληπτα μέσα -αλλά από την άλλη δεν θα μάθουμε ποτέ μέχρι πού έφτασαν στην πραγματικότητα οι μεν κι οι δε. Σε μία από αυτές τις "επισκέψεις" της Ελέβεν σε άλλη διάσταση γίνεται το λάθος και ανοίγει η "πύλη" από όπου μπαινοβγαίνει το τέρας, εκείνο το "κάτι" δίχως πρόσωπο.

Μαθαίνουμε και πού βρίσκεται η "πύλη". Ο Τζόναθαν κι η Νάνσυ ψάχνουν στο δάσος το τέρας. Σε μια στιγμή χωρίζονται κι η Νάνσυ, εκεί που ψάχνει για στοιχεία, περνά κατά λάθος την "πύλη" και βρίσκεται "αλλού", σε μια περιοχή που μοιάζει με τον πραγματικό χώρο αλλά δεν είναι. Τρέχει να σωθεί από το τέρας και φωνάζει το όνομα του Τζόναθαν. Εκείνος την ακούει αλλά δεν την βλέπει. Την καλεί. Εκείνη τον ακούει αλλά δεν τον βλέπει. Ακούν ο ένας τον άλλον αλλά δεν μπορούν να δουν ο ένας τον άλλον! Τελικά η Νάνσυ βρίσκει την έξοδο κι επανέρχεται στην πραγματική διάσταση. Τι μαθαίνουμε; Ότι η άλλη διάσταση βρίσκεται ακριβώς εκεί που είναι η πραγματικότητα.

Τώρα:

Όλοι ψάχνουν και τίποτα δεν βρίσκουν. Εκτός από την Νάνσυ και τον Τζόναθαν που πλησίασαν αρκετά χωρίς όμως να βρουν τον Γουίλ ή την Μπαρμπ.

Η ομάδα των παιδιών έχει διασπαστεί. Ο Λούκας, τσαντισμένος με τον Μάικ, ψάχνει μόνος του. Ο Μάικ κι ο Ντάστιν ψάχνουν την Ελέβεν. Ο αρχηγός Τζιμ κι η Τζόις ψάχνουν κι εκείνοι το παρελθόν του κοριτσιού που κάποτε απήγαγε ο Δρ. Μπρέννερ. Ο Δρ. Μπρέννερ, εν τω μεταξύ, έχει βάλει στο μάτι τους μικρούς μας γενναίους φίλους!

Όλοι ψάχνουν. Κάτι ψάχνουν. Το τέρας, τον Γουίλ, την Μπαρμπ, την Ελέβεν, τους τρεις φίλους.

Πάμε για δυνατό τέλος!

Stranger Things #4 (spoiler alert)

Τα κύρια σημεία και το τέρας του 4ου επεισοδίου:

Το προηγούμενο επεισόδιο τελείωσε με την ανακάλυψη του πτώματος του εξαφανισμένου Γουίλ στη λίμνη της περιοχής. Μπα; Τόσο νωρίς από το 3ο επεισόδιο;;;

Όμως την επόμενη μέρα στο νεκροτομείο η Τζόις αρνείται ότι "αυτό" που κείτεται στην κρύα αίθουσα είναι το πτώμα του γιου της κι επιμένει σθεναρά ότι ο Γουίλ είναι ακόμη ζωντανός. Ο Τζόναθαν, ο μεγάλος της γιος, κι ο αστυνόμος Τζιμ πιστεύουν ότι έχουν να κάνουν με μια χαροκαμένη μάνα σε κατάσταση υστερίας και δεν δίνουν σημασία στα λόγια της. Μέχρι το τέλος του επεισοδίου θα έχουν αλλάξει γνώμη!

Ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον Τζόναθαν: Μοναχικός, λάτρης της αγγλικής μουσικής σκηνής, ερασιτέχνης φωτογράφος. Όπως λέει ο ίδιος "δεν του αρέσει να μιλά στον κόσμο, προτιμά απλά να παρατηρεί τους συνανθρώπους του γιατί έτσι του λένε λιγότερα ψέμματα". Έτσι παρατηρεί και φωτογραφίζει -κρυφά- τα παιδιά στο πάρτι. Φωτογραφίζει και την Μπαρμπ, λίγο πριν εκείνη εξαφανιστεί. Σε εκείνη την φωτογραφία, πίσω από κορίτσι στέκεται μια αλλόκοτη φιγούρα!

Και ναι, επιτέλους έρχεται η περιγραφή του "όντος" κι οι δύο περιγραφές εκείνων που κατάφεραν, έστω κι ελάχιστα να το δουν, της Τζόις και της Νάνσυ, είναι ακριβώς ίδιες: "κάτι που μοιάζει με ανθρώπινο ον αλλά δεν είναι, και δεν έχει πρόσωπο"!

Από πού ξεφύτρωσε αυτό το τέρας; Μάλλον από τα εργαστήρια όπου εκτελεί τα αλλόκοτα πειράματα του ο Δρ. Μπρέννερ, και που προφανώς βρίσκονται εκτός ελέγχου όπως διαπιστώνει ο ίδιος- κι εμείς. Μαθαίνουμε και τα όσα τράβαγε η δόλια η Ελέβεν από τον δόκτορα για να αποκτήσει τις υπερφυσικές της δυνάμεις.


Η πιο ωραία φάση του επεισοδίου συμβαίνει στο σπίτι της Τζόις. Περιμένει να επικοινωνήσει μαζί της ο Γουίλ. Όντως ακούγονται χτυπήματα στον τοίχο, κι ακούγεται η φωνή του Γουίλ να την καλεί! Σκίζει την ταπετσαρία κι από πίσω βλέπουμε μια άλλη διάσταση, έναν άλλον χώρο, προστατευμένο με κάτι που μοιάζει με γλοιώδες κουκούλι κι από μέσα ο Γουίλ να ζητά απεγνωσμένα από τη μαμά του να τον βοηθήσει!!! Αλλά είναι αλλού! Είναι εκεί και δεν είναι! Πώς βρέθηκε εκεί; Στην απελπισία της η Τζόις γκρεμίζει τον τοίχο. Τίποτα.

Τι συμβαίνει; Αυτό το τέρας που πηγαινοέρχεται στις δύο διαστάσεις από πού ξεφύτρωσε κε. Μπρέννερ; Εκείνο το τεράστιο κατασκεύασμα που έχεις στο εργαστήριο κι είναι προστατευμένο κι αυτό από το ίδιο γλοιώδες πράγμα, τι κρύβει κε. Μπρέννερ; Προφανώς ούτε κι εσύ ξέρεις. Αλλά στην Ελέβεν ξέρεις πολύ καλά τι έκανες.

Η οποία Ελέβεν δίνει όλες τις τις δυνάμεις για να καταφέρει να επικοινωνήσει με τον Γουίλ έτσι ώστε οι τρεις καλύτεροι του φίλοι να διαπιστώσουν ότι είναι όντως ζωντανός!

Κι έτσι Τζόις, Τζόναθαν, Νάνσυ, Αστυνόμος Τζιμ κι οι τρεις φίλοι, Μάικ, Λούκας και Τζάστιν ξέρουν ότι ο Γουίλ είναι ακόμα ζωντανός.

Το ερώτημα είναι: Πού ακριβώς είναι ο Γουίλ;

Stranger Things #3 (spoiler alert)

Και ναι είναι γεγονός, στο 3ο επεισόδιο έχουμε ραγδαίες εξελίξεις- για να χρησιμοποιήσω δημοφιλή όρο των εγχώριων δημοσιογράφων.

ΤΟ βλέπουμε επιτέλους αυτό το κάτι, αφού για ελάχιστα δευτερόλεπτα αποκαλύπτεται η ανατριχιαστική φιγούρα του όντος που έχει δραπετεύσει από τα εργαστήρια. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι είναι, πάντως ΤΟ είδαμε και βασικά μοιάζει δανεικό από επεισόδιο των x-files.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή του επεισοδίου. Η Μπάρμπ(αρα) ξυπνά και βρίσκεται σε ένα εφιαλτικό περιβάλλον που θυμίζει γλοιώδη κόλαση. Προσπαθεί να αποδράσει κι εκεί βλέπουμε για πρώτη φορά την αλλόκοτη, εξωγήινη φιγούρα. Η οποία -προφανώς- δεν αφήνει την Μπαρμπ να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.

Δεν έχουμε μιλήσει καθόλου για την Νάνσυ. Η οποία Νάνσυ, όσο περνούν τα επεισόδια φαίνεται να παίζει όλο και περισσότερο σημαντικό ρόλο. Η Νάνσυ είναι η μεγάλη αδερφή του Μάικ -ένας από τους επιστήθιους φίλους του εξαφανισμένου Γουίλ. Ερωτευμένη με τον γόη του σχολείου Στηβ, στον οποίο τελικά υποκύπτει ψυχή τε και σώματι, σε εκείνο το πάρτι του προηγούμενου επεισοδίου. Μοιάζει να τρέφει μια ιδιαίτερη συμπάθεια για τον Τζόναθαν, τον μεγάλο αδερφό του Γουίλ, που όλοι βλέπουν ως αλλόκοτο. Με την Μπαρμπ είναι καλύτερες φίλες. Αλλά η Μπαρμπ είναι πια εξαφανισμένη (ΚΑΙ ΑΥΤΗ!) και μέχρι το τέλος του επεισοδίου θα αντιληφθεί κι η Νάνσυ την απουσία της.

Δύο πολύ σημαντικά τινά σε αυτό το επεισόδιο:

1. Από ένα μικρό εύρημα, ο αστυνόμος Hopper οδηγείται σε εκείνα τα μυστήρια εργαστήρια που βρίσκονται στην πόλη. Ζητά να κοιτάξει τον περιβάλλοντα χώρο αλλά τον διαβεβαιώνουν ότι κανένα παιδί δεν βρέθηκε στον χώρο. Του δείχνουν και κασέτες από τις κάμερες ασφαλείας. Όμως, ο chief Jim, μπορεί να μοιάζει αποχαυνωμένος αλλά ΔΕΝ είναι! Αντιλαμβάνεται ότι του έχουν δείξει κασέτες άλλης μέρας. Λένε ψέμματα. Αυτό του φτάνει.

2. Τα πιο αλλόκοτα συμβαίνουν στο σπίτι του εξαφανισμένου Γουίλ, όπου η μαμά του, σε κατάσταση πανικού κι υστερίας, αντιλαμβάνεται ότι ο εξαφανισμένος της γιος προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί της μέσω ενός ιδιότυπου σήματος Μορς ανοιγοκλείνοντας τα φώτα του σπιτιού. Γεμίζει το σπίτι λαμπιόνια. Επικοινωνεί. Η μάνα τον ρωτά "Πού είσαι;", κι εκείνος "απαντά" "Εδώ". Τότε εμφανίζεται, μέσα από τον τοίχο του σπιτιού εκείνο ΤΟ κάτι!!! Τρέχει πάλι πανικόβλητη έξω η Τζόις.

Όμως:
Το παράδοξο είναι ότι η Ελέβεν το υπερφυσικό κορίτσι- σιγά σιγά μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για τα φρικτά πειράματα στα οποία υποβλήθηκε από τον Δρ. Μπρέννερ-, που βοηθά τους τρεις φίλους να βρουν τον Γουίλ τους οδηγεί στο σπίτι του. Ο Γουίλ "είπε" στη μητέρα του ότι είναι εκεί κι έτσι πίστευε η Ελέβεν.

Όμως το τέλος του επεισοδίου τους διαψεύδει....

Σκέψεις:

Οφείλω να παραδεχτώ ότι περνώ απίστευτα καλά βλέποντας την σειρά. Μου θυμίζει κάτι από x-files κάπου στην κοιμισμένη επαρχία των μεσων πολιτειών των Η.Π.Α., σε μια εποχή όταν το έπαιζαν κυρίαρχοι του κόσμου. Σε αυτό το είδος, sci fi thrillers, οι Αμερικανοί είναι κορυφή.  Τέτοιες ιστορίες με κρυφά πειράματα που εκτελούσαν κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου πάντα θα μας εξάπτουν το ενδιαφέρον.

Stranger Things #2 (spoiler alert)

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα και περίπλοκα στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς Stranger Things. Συγχρόνως γίνεται όλο και πιο προφανής η αγάπη που έχουν οι δημιουργοί της σειράς για τον Τζων Κάρπεντερ, άλλωστε φτάνει να ακούσει κανείς την μουσική των τίτλων αρχής! Επιπλέον υπάρχουν σκηνές, όπου έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στην ίδια πόλη της Νύχτας με τις Μάσκες και μάλιστα σε κάποια στιγμή ένας από τους πιτσιρικάδες αναφέρει τον Μichael Myers!!

Πώς κυλά το 2ο επεισόδιο; Τι μαθαίνουμε; Τι επιπλέον συμβαίνει;

Η απελπισμένη Τζόις, μάνα του εξαφανισμένου Γουίλ, ξαναδέχεται ένα παράξενο τηλεφώνημα. Αυτή τη φορά ακούει τη φωνή του γιου της. Όμως παράξενα φαινόμενα ξεσπούν, τα φώτα αναβοσβήνουν στο σπίτι, μουσική αρχίζει να παίζει ξαφνικά από κλειστό κασετόφωνο, το υπερφυσικό κάνει σιγά σιγά την εμφάνιση του! Τρέχει έξω έντρομη!

Εν τω μεταξύ, στην παράξενη νύχτα που σκεπάζει την μικρή μας πόλη, Χώκινς, κάτι άλλο συμβαίνει στην άλλη άκρη της. Πάρτι με τινέιτζερς, εφηβικό σεξ -αναφορά στη Νύχτα με τις Μάσκες κι εδώ. Στην πισίνα του σπιτιού κάθεται μόνη κι έρημη μια κοπέλα, η Μπάρμπαρα που δεν έχει μπόιφρεντ κι έχει πάει με το ζόρι "για να κρατήσει το φανάρι" που λέμε. Κάτι ακούγεται πίσω της, βλέπουμε για κλάσματα δευτερολέπτου "κάτι" απροσδιόριστο κι αυτή εξαφανίζεται.

Τα πρόσωπα κλειδιά:

Οι τρεις φίλοι του Γουίλ, ο Μάικ, ο Ντάστιν κι ο Λούκας, που θέλουν οπωσδήποτε να βρουν τον φίλο τους, γνωρίζονται καλύτερα με το υπερφυσικό κορίτσι, η οποία δεν διστάζει να τους κάνει και μια επίδειξη των δυνάμεων της. Υπόσχεται ότι θα τους βοηθήσει να βρουν τον φίλο τους. Σε μια φωτογραφία που βλέπει όλους τους φίλους μαζί μοιάζει να αναγνωρίζει τον Γουίλ.

Μαθαίνουμε λίγο περισσότερα πράγματα για το υπερφυσικό κορίτσι που αυτονομάζεται "Ελέβεν" -από ένα τατουάζ με τον αριθμό 011 που έχει στο χέρι της. Έχει σίγουρα κάποια σχέση με τα πειράματα που γίνονταν στο εργαστήριο, που της έχουν αφήσει εικόνες εφιαλτικές, δεν έχουμε δει ακόμα ακριβώς πώς και γιατί.

Αλλά ας γυρίσουμε καλύτερα στο σπίτι όπου γίνεται το εφηβικό πάρτι. Τα δύο ζευγαράκια δεν ασχολούνται με την εξαφάνιση της Μπάρμπαρα, γιατί πιστεύουν ότι έχει επιστρέψει σπίτι της. Αγνοούν ότι κάτι υπάρχει εκεί τριγύρω. Κάτι που, εν τω μεταξύ, ψάχνουν οι επιστήμονες του ερευνητικού κέντρου. Ενώ η υπόλοιπη πόλη ψάχνει τον Γουίλ. Κι η Τζόις επιστρέφει στο σπίτι της αποφασισμένη να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του κακού που το έχουν περικυκλώσει!

Τα πρώτα δείγματα ήρθαν. Κάτι παράξενο αρχίζει να κυριεύει την πόλη.

Η σειρά συνεχίζει να μας συναρπάζει, να μας κρατά σε αγωνία, να μας γοητεύει! Ποιος θα το πίστευε ότι η αναβίωση της δεκαετίας του 80 σε μια σειρά μυστηρίου, θα προκαλούσε ρίγη συγκίνησης! Σε όσους τη ζήσαμε ως παιδιά φέρνει κύματα νοσταλγίας, οι χαρακτήρες θυμίζουν πρόσωπα από σειρές εκείνης της εποχής, το ντύσιμο, η μουσική. Κι η τεχνολογία τόσο πίσω ακόμα! Έχω την εντύπωση ότι πολλοί σεναριογράφοι θα αρχίσουν να στρέφονται προς λιγότερο εξελιγμένα τεχνολογικά χρόνια, έτσι για την γοητεία και την έλλειψη ευκολίας!

Stranger Things #1 (spoiler alert)

(αρχή spoilers)


Πριν πέσουν οι τίτλοι αρχής στο πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς Stranger Things , υπάρχει μια ολιγόλεπτη εισαγωγή που σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε επεισόδιο των X Files. Σε ένα μυστικό εργαστήριο που υποτίθεται ότι βρίσκεται σε κάποιο κέντρο παραγωγής ενέργειας, κάπου στα βάθη της Ιντιάνα, τα φώτα στους διαδρόμους αναβοσβήνουν ενώ ένας επιστήμονας προσπαθεί να ξεφύγει από κάτι κακό. Προφανώς -όπως συμβαίνει συχνά σε αμερικάνικες ταινίες ή σειρές- κάποιο πείραμα βρέθηκε εκτός ελέγχου και κάτι αλλόκοτο και μυστήριο αρχίζει να κυκλοφορεί στα δάση της περιοχής.

Εν τω μεταξύ μια παρέα τεσσάρων παιδιών μόλις έχει τελειώνει την πολύωρη ενασχόληση με το επιτραπέζιο παιχνίδι Dungeons & Dragons. Από τους τρεις που επιστρέφουν στα σπίτια τους ο ένας θα χαθεί.

Τίτλοι αρχής.



Ξημερώνει μια καινούργια μέρα στο Χώκινς της Ιντιάνα. Η Τζόις, διαζευγμένη και μητέρα δύο αγοριών,  βιάζεται να φύγει για τη δουλειά της, ξαφνικά όμως διαπιστώνει ότι ο μικρός της γιος, ο Γουίλ, λείπει. Σε κατάσταση πανικού ειδοποιεί την τοπική αστυνομία. Ο αρχηγός της αστυνομίας ξεκινά διστακτικά την έρευνα πιστεύοντας ότι το παιδί το έχει σκάσει για να βρει τον πατέρα του. Όταν βρίσκει το ποδήλατο του Γουίλ στο δάσος αλλάζει γνώμη και ξεκινά κανονική κι ενδελεχή έρευνα.

Εν τω μεταξύ:

Σε εκείνο το μυστηριώδες εργαστήριο εμφανίζονται κάποιοι επιστήμονες. Πηγαίνουν στην πηγή από όπου ξέφυγε το "κακό". Αναρωτιούνται αν το κορίτσι, που το έσκασε, πήγε μακριά. Ποιο είναι αυτό το κορίτσι; Και τι ρόλο παίζει; Το μόνο που μαθαίνουμε είναι ότι έχει υπερφυσικές ιδιότητες κι οι επιστήμονες θα κάνουν τα πάντα για να το πιάσουν.

Και:

Η Τζόις δέχεται ένα πολύ παράξενο τηλεφώνημα.

Ενώ οι τρεις φίλοι του Γουίλ ξεκινούν τη δική τους έρευνα στο δάσος και πέφτουν πάνω στο υπερφυσικό κορίτσι.

Τίτλοι τέλους και με πολλή αγωνία είμαστε έτοιμοι να δούμε το δεύτερο επεισόδιο!

(τέλος spoilers)

Γιατί μας άρεσε το πρώτο επεισόδιο της σειράς Stranger Things:

Ωραίο σενάριο, καλοδουλεμένο, περιέχει λίγο απ' όλα. Κάτι από x files, κάτι κι από Τζων Κάρπεντερ, πολύ και καλά φτιαγμένο μυστήριο, το κατιτίς από αστυνομική σειρά, ενδιαφέροντες χαρακτήρες- όσο κι αν φαίνεται περίεργο τα παιδιά κλέβουν την παράσταση στο επεισόδιο αυτό.

Σωστή ατμόσφαιρα, τόπος ιδανικός, μια μικρή, βαρετή πόλη ( το λέει άλλωστε κι ο αστυνομικός "το πιο συναρπαστικό πράγμα που συνέβη ποτέ στο Χώκινς ήταν όταν μια κουκουβάγια επιτέθηκε στον κότσο μια κατοίκου της πόλης!"), όπου δεν περιμένεις να συμβεί τίποτα, να όμως που η εξαφάνιση ενός παιδιού ξυπνά από το λήθαργο την πόλη, χωρίς ουσιαστικά να ξέρουν τι έχει συμβεί.

Ενδιαφέροντες, καλά αναπτυγμένοι χαρακτήρες. Η Τζόις, κλασική μικροαστή Αμερικάνα, διαζευγμένη, από εκείνες που παντρεύτηκαν σε μικρή ηλικία και βρέθηκαν να μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνες τους. Ο αστυνομικός διευθυντής, η οικογένεια του φίλου του Γουίλ, ο καθηγητής Χημείας, όλοι κλασικές φιγούρες των μικρών πόλεων των μεσοδυτικών πολιτειών. Κι όλα αυτά εν έτη 1983! Κι αυτό είναι το πιο ωραίο στοιχείο της σειράς! Η αλλόκοτη δεκαετία του 80, λίγο πριν την μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη αλλά όχι τόσο που να επιτρέπει ακόμα την εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες και την άμεση επικοινωνία. Η τελευταία δεκαετία όπου όλα μοιάζουν πια γοητευτικά ρετρό!

Έκπληξη η Γουαϊνόνα Ράιντερ στο ρόλο της Τζόις! Την είχαμε πεθυμήσει και χαιρόμαστε που τη βλέπουμε έστω και σε σειρά να πρωταγωνιστεί. Ας όψεται η Netflix, η νέα μεγάλη δύναμη των σειρών!

Grantchester

To Grantchester είναι ένα χαριτωμένο χωριό έξω από το Κέιμπριτζ της Αγγλίας, είναι όμως κι ο τίτλος μιας πολύ ενδιαφέρουσας σειράς!

Θα περίμενε κανείς ότι μια σειρά με πρωταγωνιστή έναν ιερέα θα ήταν βαρετή! Όμως όχι! Όχι στο Grantchester εν έτι 1953, όπου ο ιερέας του χωριού, o Sidney Chambers, λύνει ιστορίες μυστηρίου έχοντας γίνει άτυπα το δεξί χέρι του αστυνόμου Geordie Keating!

Πάμε να γνωρίσουμε τον ιερέα μας, τον Σίντνεϊ. Ήρεμος, πράος, γλυκύτατος, σε κερδίζει αμέσως. Θέλει να βοηθά τους συνανθρώποους του και το κάνει, φτάνοντας στο σημείο να λύνει μυστήριες υποθέσεις που αφορούν φόνους, κλοπές κλπ. Έχει μια ροπή προς το ποτό που μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι μνήμες από τον πόλεμο ακόμα τον στοιχειώνουν. Ως αγγλικανός ιερέας έχει δικαίωμα στον έρωτα, άλλωστε δεν είναι καθόλου αδιάφορος προς το γυναικείο φύλο! Α, και λατρεύει την τζαζ!

Τον πλαισιώνουν:

Ο αστυνόμος Τζόρντι, φιλαράκος ουσιαστικά, μαζί τα πίνουν στην παμπ, μαζί λύνουν τις υποθέσεις. Ο παπάς είναι το μυαλό, ο αστυνόμος η εξουσία.

Η σχολαστική οικονόμος του κα. Μαγκουάιρ, που όλο τον μαλώνει.

Η Αμάντα η κοπέλα που αγαπούσε κι η οποία πήγε κι αρραβωνιάστηκε άλλον

Ο Λέοναρντ, ο αδέξιος ασκούμενος και βοηθός του.

Η Χίλντεγκαρντ, Γερμανίδα κάτοικος του χωριού, χήρα από την υπόθεση του πρώτου επεισοδίου που τον γλυκοκοιτά.

Οι υποθέσεις που ξετυλίγονται, οι λύσεις των οποίων οφείλονται σε μεγάλο μέρος στον Σίντνεϊ, σχολιάζουν θέματα όπως η ευθανασία, η ομοφυλοφιλία (που ήταν παράνομη εκείνη την εποχή), ο ρατσισμός -κοινωνικός και φυλετικός-, η ενοχλητική αριστοκρατία με την αλαζονική της συμπεριφορά.

Οι θρησκευτικές ανησυχίες του Σίντνεϊ στέκουν διακριτικά στην άκρη, θεολογικές αναφορές υπάρχουν, απλά ως έμμεση αναφορά στην υπόθεση.

Από τις αγαπημένες μου σειρές για φέτος, με ηρεμεί, όπως το βλέμμα του παπα- Σίντνεϊ που σε κοιτά με πραότητα και γλυκύτητα. Στοιχεία που λείπουν από την συντριπτική πλειοψηφία των σειρών. 

Ο Οξαποδώ δεν ήταν ποτέ πιο βαρετός!

Είπαμε να δούμε την νέα σειρά OUTCAST μιας και μας αρέσουν ταινίες (ή σειρές) που έχουν σχέση με τον Οξαποδώ που λέει κι η μάνα μου. Κοινώς εννοεί τον κύριο που εκπροσωπεί το Κακό. Από την εποχή του περίφημου ΕΞΟΡΚΙΣΤΗ η φαντασία των σεναριογράφων έχει πάρει φωτιά κι ο Διάβολος εμφανίζεται ποικιλοτρόπως στην μεγάλη ή μικρή οθόνη, ενώ οι εκρόσωποι της Χριστιανικής εκκλησίας εφευρίσκουν νέες μεθόδους εξόντωσής του ή ενίοτε προτιμούν τους παραδοσιακούς- βλέπε εξορκισμό. Τέλοσπάντων, έχουν ενδιαφέρον τέτοιες ταινίες ή σειρές, σκιαζόμαστε λίγο όσο να' ναι, όταν βλέπουμε τι είναι ικανός να κάνει ο νούμερο ένα Κακός του κόσμου όταν αποφασίζει να φωλιάσει σε αθώες ψυχούλες!

Έτσι λοιπόν, είπαμε να δούμε το Outcast, αφού υποτίθεται ότι είχε να κάνει με όλα αυτά.

Είμαστε που λέτε, στη Δυτική Βιρτζίνια, ένα μέρος όπου πολλά συμβαίνουν σε ταινίες και σειρές, γενικώς πολύ δημοφιλής τόπος για θρίλερ (αν δεν κάνω λάθος εκεί γυρνά κι ο Hannibal), οι αλλόκοτες και σκοτεινές δυνάμεις την προτιμούν την West Virginia για κάποιο λόγο!

Σε μια μικρή κωμόπολη που ονομάζεται ...Rome (!) επιστρέφει ο Κάιλ, ο οποίος είναι γιος δαιμονισμένης που δεν συνήλθε ποτέ κι έχει πέσει σε αφασία. Έχει κι ένα θέμα με την οικογένεια του- η γυναίκα του έχει ζητήσει περιοριστικούς όρους. Βλέπουμε σε φλασμπακ τα όσα τράβηξε από την δαιμονισμένη μάνα και κάτι λίγα με όσα συμβαίνουν με την κόρη του- δεν είναι ξεκάθαρο. 

Οι συμπολίτες του τον κοιτάζουν με μισό μάτι. Οι μόνοι που τον καλοδέχονται είναι η "αδερφή" του (βασικά είναι η κόρη της ανάδοχης οικογένειας που τον ανέλαβε αφού η δαιμονισμένη μάνα έπεσε σε αφασία) κι ο ιερέας της ...Ρώμης (!). Ο οποίος ιερέας του ζητά βοήθεια να εξορκίσουν έναν δαιμονισμένο πιτσιρικά που τρώει κατσαρίδες και δάχτυλα (τα δικά του)! Κατά τη διάρκεια του εξορκισμού βλέπουμε ένα γλοιώδες υγρό σαν πίσσα να βγαίνει από το στόμα του μικρού και να ανεβαίνει στο ταβάνι, αν θυμάμαι καλά ο μικρός κάνει κάτι κόλπα άλα Λίντα Μπλαιρ στον Εξορκιστή. Κατά τ' άλλα δεν τρομάξαμε. 

Όλα αυτά συνέβησαν στο 1ο επεισόδιο.

2ο επεισόδιο.

Ο Κάιλ το παίζει απροσάρμοστος και γενικά δεν ξέρει τι θέλει. Επισκέπτεται τη μάνα του σε ένα νοσοκομείο. Παρά το γεγονός ότι η δαιμονισμένη κόντεψε να τον σκοτώσει, εκείνος την πονά και μυξοκλαίει που την βλέπει, άλλωστε το αίμα νερό δεν γίνεται. 

Η πιο αστεία σκηνή είναι όταν την παίρνει κρυφά από το νοσοκομείο (γιατί πιστεύει ότι δεν την προσέχουν όσο πρέπει) την πάει σπίτι, της κάνει έναν ψευτο-εξορκισμό καλού κακού (βασικά δοκιμάζει μια νέα μέθοδο) η μάνα παραμένει αφασική, την πάει πίσω στο νοσοκομείο. Επική σκηνή! 

Το κλου του δεύτερου επεισοδίου υποτίθεται πως είναι ένας κύριος που περιφέρεται με μαύρο κουστούμι και καπέλο. Τον βλέπουμε στην εκκλησία, τον βλέπουμε στο τέλος του επεισοδίου να μιλά στην αφασική μαμά, και να της λέει ότι ο γιος της είναι δικός τους. Ποιος είναι ο τύπος; Ο ίδιος ο Δαίμονας; Εκπρόσωπος του; Ο Κάιλ είναι όντως δικός τους; 

Δεν ξέρω κι ούτε με ενδιαφέρει να μάθω. Εγώ άλλο επεισόδιο δεν βλέπω. Γιατί το σενάριο μπάζει από παντού, είναι κακογραμμένο, πλατιάζει χωρίς λόγο, δεν είναι όσο πρέπει "σκιαχτικό", είναι απλά βαρετό. Αν ήμουν ο Εωσφόρος, θα έκανα μια επίσκεψη στους σεναριογράφους μπας και συνέλθουν.

Ερμηνείες ασ'τα να πάνε. Όλοι περιφέρονται λες κι είναι από χανγκόβερ. Τα ρέστα δίνει η αφασική μαμά.  Εν τω μεταξύ στο ρόλο του ιερέα έχουν βάλει Άγγλο ηθοποιό να μιλά βαριά προφορά των νότιων πολιτειών της Αμερικής. Τι του έμελλε κι αυτού. Ο μόνος που ξεχωρίζει είναι ο σερίφης της ...Ρώμης, που δεν άλλος από τον ταβερνιάρη που έφτιαχνε εκείνα τα υπέροχα παϊδάκια για τον Φρανκ Άντεργουντ. Παρεμπιπτόντως κι ο Φρανκ από την Γουεστ Βιρτζίνια δεν είναι;

Saga, vi älskar dig!

Αργήσαμε λίγο αλλά καταφέραμε και ολοκληρώσαμε τον 3ο κύκλο της καταπληκτικής δανεζο-σουηδικής σειράς Bron/Broen (Γέφυρα).

Σε αυτόν τον κύκλο εστιάσαμε κυρίως:

1) Στον νέο συνεργάτη της Σάγκα, τον Δανό αστυνομικό Χένρικ Σάμπρο. Ο Χένρικ κουβαλά τους δικούς του δαίμονες, αφού πριν έξι χρόνια η γυναίκα κι οι δύο κόρες του εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Για να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα έχει εθιστεί σε διεγερτικά και υπνωτικά τα οποία καταπίνει αφειδώς. Τα πράγματα χειροτερεύουν γι'αυτόν όταν ανακαλύπτεται το πτώμα της συζύγου του αλλά όχι των κοριτσιών!

2) Στο παρελθόν της Σάγκα που την επισκέπτεται απειλητικά με τη μορφή της μητέρας της που έχει να την δει πάνω από 20 χρόνια. Της ανακοινώνει ότι ο πατέρας της πεθαίνει και θέλει να την δει. Η Σάγκα αρνείται. Αρνείται ακόμα και να πάει στην κηδεία του. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν η μητέρα της βρίσκεται δολοφονημένη κι η υποψίες πέφτουν σε αυτήν!

3) Η μεταξύ τους σχέση. Ο Χένρικ κι η Σάγκα παραδόξως καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια ιδιότυπη αλλά λειτουργική σχέση. Γι' αυτήν είναι εκείνος που θα την σώσει από την κατάρρευση μετά τον θάνατο του Χανς -του αφεντικού της Σάγκα και του μοναδικού ανθρώπου που είχε αφήσει η ίδια να την πλησιάσει! Γι' αυτήν μαζί με τον Χανς, χάνεται κι ένας ολόκληρος κόσμος, όλα χάνουν την ισορροπία τους κι όσοι γνωρίζουμε καλά την Σάγκα ξέρουμε ότι οι ισορροπίες της είναι εύθραυστες! Από την άλλη, η Σάγκα είναι εκείνη που θα βοηθήσει τον Χένρικ να αντιμετωπίσει τα δικά του φαντάσματα- κυριολεκτικά και μεταφορικά.



Η ιστορία που τρέχει στον 3ο κύκλο, έχει τα γνωστά στοιχεία που είδαμε και στους προηγούμενους. Ειδεχθείς δολοφονίες, που η μία ακολουθεί την άλλη κι όλες μαζί κάτι θέλουν να πουν- τουλάχιστον για τον δολοφόνο. Πολλά πρόσωπα εμπλέκονται, κι όσο κι αν μοιάζουν οι ιστορίες περίπλοκες στο τέλος όλα είναι ξεκάθαρα. Περνούν κάποια μηνύματα πάνω σε καυτά θέματα: Τα παιδιά που μεγαλώνουν με ανάδοχους γονείς, παιδιά που γεννήθηκαν μέσω τράπεζας σπέρματος, παρένθετες μητέρες. Η Σκανδιναβία δεν διστάζει να δείξει το άσχημο πρόσωπο μιας κατά τα φαινόμενα ιδανικής κοινωνίας.

Αυτό που μένει στο τέλος: Η Σάγκα έκλαψε, πόνεσε, έφτασε στο χείλος της κατάρρευσης αλλά κέρδισε έναν φίλο. Το παρελθόν της απειλεί το παρόν και το μέλλον της. Αλλά επιτέλους έχει κάποιον στον οποίο μπορεί να στραφεί. Τον άυπνο, κουρασμένο Χένρικ!

Μέτωπα ανοιχτά: Η Σάγκα είναι σε διαθεσιμότητα αφού ανακρίνεται από την αστυνομία για τη δολοφονία της μητέρας της. Την παγίδεψε κάποιος;
Ο Χένρικ ανοίγει ξανά από μόνος του την υπόθεση της οικογένειας του με την ελπίδα ότι ίσως οι κόρες του είναι ζωντανές. Είναι;

Εμείς πάντως είμαστε έτοιμοι για τον 4ο κύκλο! Και στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς στην Σάγκα!
Και τον Χένρικ!

Για την σειρά είχαμε γράψει ξανά : εδώ κι εδώ.

Εν τω μεταξύ, την βασική ιδέα της σειράς (αστυνομικοί δύο χωρών όμορων ή που συνδέονται τεχνητά) έχουν πάρει: Άγγλοι-Γάλλοι με το τούνελ της Μάγχης (χάλια, όχι το τούνελ, η σειρά).
Αμερικανοί-Μεξικάνοι στα δικά τους σύνορα και τελευταία Ρώσοι-Καζακστανοί! Προτείνω να κάνουμε κάτι παρόμοιο Τούρκοι-Έλληνες στον Έβρο! Ενδιαφέρον θα έχει!

Foyle's War

Η σειρά Foyle's War είναι μια αγγλική αστυνομική σειρά που γνώρισε μεγάλη επιτυχία κι αγαπήθηκε από το τηλεοπτικό κοινό της χώρας. Όμως ως αστυνομική σειρά έχει μια ιδιαιτερότητα που την ξεχωρίζει από τις άλλες. Διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου.

Βρισκόμαστε στον δεύτερο χρόνο του πολέμου κι οι Γερμανοί παρελαύνουν στα δυτικά της Ευρώπης πλησιάζοντας όλο και πιο πολύ προς τις ακτές κι ανησυχώντας όλο και περισσότερο τους Βρετανούς. Στη μικρή πόλη Χέιστινγκς του Ανατολικού Σάσσεξ ζει ο αστυνόμος ντετέκτιβ Κρίστοφερ Φόιλ. Ο πόλεμος έχει δυσκολέψει πολύ την δουλειά του, μιας κι οι περισσότεροι συνάδελφοι και βοηθοί του έχουν στρατευθεί. Καταφέρνει να βρει δύο βοηθούς, μια ενθουσιώδη κόρη παπά, την Σαμάνθα, που έχει προσφέρει οικειοθελώς τις υπηρεσίες της στο κράτος. Και τον Πωλ Μίλνερ, αστυνομικό που γύρισε από τον πόλεμο σακατεμένος. Οι τρεις προσπαθούν να λύσουν τις υποθέσεις που τους προκύπτουν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ο πόλεμος με τον έναν ή άλλον τρόπο είναι παντού παρών.

Τι μας αρέσει στη σειρά:

1.Το άψογο σε όλα σενάριο. Οι υποθέσεις που καλούνται ο αστυνόμος Φόιλ κι οι βοηθοί του  να ερευνήσουν, εκ πρώτης όψεως μοιάζουν ασύνδετες με τον πόλεμο αλλά τελικά σχετίζονται με αυτόν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Θέματα που έχουν σχέση με αυτόν είναι η ουσία, το κλειδί των υποθέσεων κι ουσιαστικά αφορούν πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του: Για παράδειγμα, τα παιδιά που έφυγαν από το Λονδίνο εκείνη την εποχή για να αποφύγουν τους βομβαρδισμούς, την φιλοναζιστική στάση της αγγλικής αριστοκρατίας, την καχυποψία απέναντι σε γερμανόφωνους πρόσφυγες που είχαν φτάσει στη χώρα πριν τον πόλεμο κλπ. Ο πόλεμος, με άλλα λόγια, είναι η αιτία (ή η αφορμή) για την οποία συμβαίνουν τα εγκλήματα.
Κι η φρίκη του είναι παρούσα κι επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων. Βομβαρδισμοί - δεν είναι τυχαία η επιλογή της τοποθεσίας. Οι ακτές της νοτιοανατολικής Αγγλίας θεωρούνταν "ευαίσθητες" μιας κι ήταν πολύ κοντά στις ακτές της Γαλλίας απ' όπου υποτίθεται θα έρχονταν οι Γερμανοί κι όπου πραγματοποιούσαν βομβαρδισμούς για κάποια χρονική περίοδο μέχρι να μπορέσουν οι Άγγλοι να αρχίσουν να τους αναχαιτίζουν. Οι σχέσεις που ταλανίζονται, ο τρόπος ζωής που αλλάζει, ο φόβος για τον εχθρό που πλησιάζει, νέα παιδιά που φεύγουν για το μέτωπο, αγαπημένα πρόσωπα που χάνονται.
Η σειρά έχει κι ιστορικό ενδιαφέρον μιας κι ακολουθεί χρονικά τα γεγονότα όπως αυτά έγιναν.

2. Τα πρόσωπα. Ο αστυνόμος Φόιλ, χήρος με παιδί στον πόλεμο, λάτρης του ψαρέματος. Τυπικός κι ήρεμος άνθρωπος, χαμηλών τόνων, αλλά επίμονος ντετέκτιβ. Ο πόλεμος τον έχει κάνει συναισθηματικό, ίσως πιο ευάλωτο απ' όσο θα ήθελε.

Η Σαμάνθα, ένα νέο κορίτσι γεμάτο ενθουσιασμό που υπηρετεί την πατρίδα της έστω κι ως οδηγός αστυνόμου! Μπλέκει διακριτικά στις υποθέσεις του Φόιλ κι έχει αποδειχτεί πολύτιμη βοηθός σε αρκετές περιπτώσεις.

Ο Πωλ Μίλνερ, προσπαθεί να συνηθίσει στη νέα του ζωή ως τραυματίας πολέμου έχοντας χάσει το ένα του πόδι. Εξαιρετικός ντετέκτιβ, είναι ο καλύτερος που θα μπορούσε να έχει ο Φόιλ πίσω στο γραφείο.

Ιδανικοί κι οι ηθοποιοί που τους ενσαρκώνουν με τον Μάικλ Κίτσεν να ξεχωρίζει ως Φόιλ, να εκφράζει πολλές φορές με το έντονο βλέμμα του τα συναισθήματα του.

Η σειρά είχε μεγάλη επιτυχία στην Αγγλία κι έτσι κύλησε για 8 σαιζόν από το 2002 έως το 2015, με 4 επεισόδια οι τέσσερις πρώτες και 3 οι τέσσερις τελευταίες  (της μιάμισης ώρας περίπου το καθένα). Στην Αμερική όπου προβλήθηκε, πριν από κάθε επεισόδιο υπήρχε ιστορικός που εξηγούσε πώς το επεισόδιο σχετιζόταν ιστορικά με την χρονική περίοδο στην οποία εξελισσόταν!

Line of Duty

Όποιος δηλώνει πιστός των αστυνομικών σειρών πρέπει οπωσδήποτε να δει (ή να έχει ήδη δει) την αγγλική αστυνομική σειρά Line of Duty.

Γιατί ξεχωρίζει;
Το πρωτότυπο στοιχείο στο εξαιρετικά καλοδουλεμένο σενάριο είναι ότι οι υποθέσεις αφορούν την αστυνομία εκ των έσω. Οι τρεις κεντρικοί ήρωες ανήκουν στην Υ.Κ.Τ.Δ. (Υπηρεσία Κατά Της Διαφθοράς). Απ' ό,τι φαίνεται στην Αγγλία τα θέματα διαφθοράς των αστυνομικών τα παίρνουν στα πολύ σοβαρά, ακόμα κι ένα κέρασμα σε αστυνομικό που δεν δηλώθηκε από τον ίδιο μπορεί να είναι η αφορμή για εσωτερική έρευνα. Κάπως έτσι ξεκινά ο πρώτος κύκλος της σειράς.

Τα κοινά στοιχεία των τριών κύκλων της σειράς:

Είναι οι τρεις κεντρικοί ήρωες, τους οποίους θα δούμε καλύτερα λίγο πιο κάτω. Σε κάθε κύκλο υπάρχει ο ένας/η μία αστυνομικός ο οποίος γίνεται αντικείμενο έρευνας από την Υ.Κ.Τ.Δ. και γύρω από την υπόθεση του/της υπό έρευνα αστυνομικού  ξετυλίγεται μια κατάσταση πιο μυστήρια, πιο πολύπλοκη, πιο βρώμικη. Οι επίμονοι αδιάφθοροι αστυνομικοί είναι ανελέητοι στην έρευνα τους, προχωρούν άφοβα παρά τις απειλές και τους χλευασμούς (δεν είναι ιδιαίτερα αρεστοί) που δέχονται. Υπάρχουν κι άλλα πρόσωπα που παίζουν δευτερεύοντα ρόλο αλλά επιμένουν να εμφανίζονται για να μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα και να αποδεικνύουν ότι η διαφθορά είναι πολύ πιο βαθιά απ' όσο φαινόταν αρχικά.
Κάθε επεισόδιο έχει ένα σενάριο γεμάτο ανατροπές. Το αισθάνεται κανείς ότι κάπου, κάποιος κινεί τα νήματα τόσο γρήγορα που οι αστυνομικοί είναι πάντα ένα βήμα πίσω. Επικίνδυνες υποθέσεις και τα πράγματα να μην ξεκαθαρίζουν ιδιαίτερα καθώς πάμε από επεισόδιο προς επεισόδιο. Στο τέλος κάθε επεισοδίου η αγωνία κορυφαίνεται ενώ τα ερωτηματικά πληθαίνουν.

Οι τρεις κεντρικοί χαρακτήρες:

Ο Ted Hastings προϊστάμενος του τμήματος Υ.Κ.Τ.Δ., ένας Βορειοιρλανδός που έχει δει πολλά στην καριέρα του, δίκαιος, άτεγκτος, ξέρει πάντα πως προηγείται το καθήκον.

O αρχιφύλακας (ανακριτικού) Steve Arnott ενθουσιώδης, επίμονος μέχρι αηδίας, κουβαλά βαριά το αμαυρωμένο του παρελθόν από την θητεία του στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία.

Η αστυφύλακας (ανακριτικού) Kate Flemming σοβαρή κι αποτελεσματική, η ήρεμη δύναμη της ομάδας.

Επίσης έχουμε:

Τον αστυνόμο Cottan, στην αρχή άνετος και κλασικός copper αλλά οι προθέσεις του όποιες κι αν είναι αυτές ξεκαθαρίζουν ήδη από το τέλος του πρώτου κύκλου.

Και

Την Lindsay Denton. Είναι η αστυνομικός που ερευνάται από την Υ.Κ.Τ.Δ. στον δεύτερο κύκλο κι είναι ίσως ο πιο αντιφατικός χαρακτήρας που έχει εμφανιστεί στη μικρή οθόνη εδώ και πολλά χρόνια. Ο θεατής δεν ξέρει αν πρέπει να την μισήσει, να την λυπηθεί, να την θαυμάσει, να την βρίσει, υπάρχουν σκηνές που ειλικρινά δεν αντέχεται! Είναι ο χαρακτήρας που στην κυριολεξία θα δημιουργήσει τα πιο ακραία αισθήματα στον τηλεθεατή- κι ένας από τους πολύ καλούς λόγους να δει κανείς την σειρά! Αν κι εμφανίζεται από τον δεύτερο κύκλο όπως είπαμε, συνιστάται η θέαση της σειράς από τον πρώτο κύκλο οπωσδήποτε!

Εν κατακλείδι, είναι κάτι σειρές σαν το Line of Duty που δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι οι αγγλικές αστυνομικές σειρές είναι κατά πολύ καλύτερες από τις αντίστοιχες αμερικάνικες. Με μια γρήγορη σύγκριση (θα επανέλθουμε στο θέμα) οι αμερικάνικες προκύπτουν φλύαρες και ρηχές. Τα σενάρια στις αγγλικές έχουν τέτοια ποιότητα που πραγματικά είναι να θαυμάζεις το βάθος και των ιστοριών και των χαρακτήρων που δίνονται με τέτοια συμπύκνωση και ουσία.

Η σειρά Line of Duty υπήρξε τεράστια επιτυχία κι όχι άδικα το BBC καμαρώνει γι'αυτό.  Ευτυχώς ο Jed Mercurio, ο δημιουργός της σειράς ετοιμάζει τέταρτο κύκλο.


Κι ένα bonus:

Δεν είναι πρωτοβουλία του μεταφραστή. Αυτά ακριβώς είναι τα λόγια της Denton όταν ανακρίνεται. Εκεί κατάντησε η χώρα μας. Ως μέτρο σύγκρισης καταχρεωμένων.

Τι ακούω; Πού βρίσκομαι;

Ξέρεις σε ποια χώρα ζεις όταν στις 6:30 π.μ. ακούγεται από το απορριματοφόρο στη διαπασών σκυλονησιώτικο άσμα ενώ ο οδηγός κι ο βοηθός είναι στο τσακίρ κέφι που έχουν ξυπνήσει όλη τη γειτονιά με τις φωνές τους. (Έλεος κάπου)

Ξέρεις σε ποια χώρα ζεις όταν στις 8:30 π.μ. τη γειτονιά "πλημμυρίζουν" οι τσιρίδες των ελληνόπουλων χριστιανόπουλων που τα πηγαίνουν στην 'κκλησιά οι δάσκαλοι, όλοι μες την καλή χαρά που γλίτωσαν ένα δίωρο βαρετών μαθημάτων. (Ελληνική παιδεία εν έτει 2016)

Ξέρεις σε ποια χώρα ζεις όταν στις 10:30 π.μ. ενώ ακούς κλασική μουσική από τα μεγάφωνα στο μετρό, εμφανίζεται δίπλα σου τύπος που πολύ τη χαίρεται τη μουσική, δυνατά και παθιασμένα ακολουθεί το τέμπο, κι εσύ απομακρύνεσαι γιατί δεν ξέρεις αν απλά έχει να κάνεις με φαν της κλασικής μουσικής ή τον τρελό της ημέρας που σου 'λαχε. (Εκεί μας έφτασαν)

Ωδή στους Underwood! (προσοχή, περιέχει spoilers!)

Ευτυχώς οι σεναριογράφοι της σειράς House of Cards συνήλθαν και μετά από έναν άστοχο 3ο κύκλο, κατάφεραν και δημιούργησαν με τον 4ο, ό,τι καλύτερο  περιμέναμε από την συγκεκριμένη σειρά!

Ο 4ος κύκλος ήταν αποθέωση, ήταν απλά αριστουργηματικός! Αλλά πριν αναφερθώ σε αυτόν ας εξηγήσω γιατί θεώρησα ανεπιτυχές τον προηγούμενο κύκλο. Είναι απλό. Κακώς πήγαν οι σεναριογράφοι να χωρίσουν το ζεύγος Άντεργουντ. Ή κι οι δύο μαζί ή ξεχάστε το αγαπητοί παραγωγοί της σειράς.
Έτσι λοιπόν, μετά τα μικροαστικά ζητήματα του ζεύγους, ευτυχώς έχουμε πια, εδώ στον 4ο κύκλο, την "ισχύ εν τη ενώσει". Κλαιρ & Φρανκ μαζί σε όλα. Ακόμα και στις επικείμενες εκλογές! Υποψήφιος πρόεδρος ο μεν, υποψήφια αντιπρόεδρος η δε- ναι τα κατάφερε η Λαίδη Μακμπεθ του 21ου αιώνα!

Στον τελευταίο κύκλο συμβαίνουν πολλά, υπάρχουν πολλές ανατροπές, πολλά συγκλονιστικά γεγονότα με κορυφαία την απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου. Από ποιον; Από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, τον πρώην δημοσιογράφο, τον κατατρεγμένο Λούκας Γκουντουίν. Δεν τον άκουγε κανείς, δεν πίστευε κανείς όσα είχε ανακαλύψει, είδε κι απόειδε, πήρε το όπλο του και "μπαμ". Δυστυχώς χάσαμε τον Μήτσαμ, τον πιστό φρουρό του Φρανκ κι ένα από τα πιο συμπαθητικά πρόσωπα της σειράς.

Bye bye Meechum...

Πολύ έξυπνη κι αποδοτική η ανάμειξη στο στόρι της μητέρας της Κλαιρ την οποία υποδύεται εξαιρετικά η θαυμάσια Ellen Burstyn. Ο θάνατος της αποδεικνύεται χρυσάφι στα χέρια της Κλαιρ (όχι που θα το άφηνε να περάσει έτσι!).

Σε αυτόν τον κύκλο εμφανίζεται κι ο αντίπαλος του Φρανκ για την προεδρία, ο ρεπουμπλικάνος  υποψήφιος Γουίλ Κονγουέι. Ο οποίος Κονγουέι είναι ένας κλασικός clean-cut σαραντάρης, άσος στον χειρισμό των social media, τα οποία λατρεύει και κλασικά- how boring- καλός οικογενειάρχης που μοστράρει την υπέροχη οικογένεια του με την πρώτη ευκαιρία. Ελπίζουμε ότι οι Αντεργουντ θα τους κάνουν με τα κρεμμυδάκια τους Κόνγουεϊ. Σε αυτόν τον κύκλο σχεδόν τα κατάφεραν προς μεγάλη μας αγαλλίαση!

Η βαρεμάρα όρθια.

Υπάρχει και το βρώμικο παρελθόν -των πρώτων κύκλων- που έρχεται πάλι στην επικαιρότητα γιατί εκείνος ο πρώην διευθυντής σύνταξης της "Washington Herald" αποφάσισε να συνεχίσει την έρευνα του μακαρίτη Λούκας Γκουντουίν.

Υπάρχει κι η τρομοκρατία, που εισβάλλει στη χώρα με την μορφή δύο Αμερικανών που έχουν γίνει οπαδοί της Οργάνωσης Ισλαμικού Χαλιφάτου κι απαγάγουν μια οικογένεια. Η τροπή που παίρνει η υπόθεση οδηγεί στο τέλος του κύκλου με τον Φραν Άντεργουντ να έχει στραφεί προς την κάμερα, κατά την προσφιλή του συνήθεια, και να λέει τα εξής" Δεν υποκύπτουμε στην τρομοκρατία. Δημιουργούμε την τρομοκρατία.". Η αποθέωση είναι ότι είναι η πρώτη φορά που ίδια η Κλαιρ στρέφεται προς την κάμερα-και αυτή!!- με τον ίδιο τρόπο. Ανατριχιαστικά απολαυστική στιγμή και το καλύτερο κλείσιμο για τον κύκλο!

Η συγκεκριμένη σαιζόν είναι case study από μόνη της. Μακάρι να είχα κάνει recap σε κάθε επεισόδιο χωριστά. Αλλά ήμουν μουδιασμένη από τον προηγούμενο κύκλο. Πού να ήξερα...
Πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στον 5ο κύκλο; Εννοείται πώς θέλουμε τους μοχθηρούς, ανίερους Άντεργουντ στην κορυφή του κόσμου! Τι τους επιφυλάσσουν οι σεναριογράφοι. Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν θέλουν να πάνε σε...6ο κύκλο!

Αγαπημένη μου σκηνή στον 4ο κύκλο:

Η Κλαιρ βρίσκεται με την σύζυγο του υποψήφιου ρεπουμπλικάνου στον Λευκό Οίκο, όπου πίνουν τσάι ενώ οι σύζυγοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν από κοινού την τρομοκρατική απειλή που έχει ενσκήψει. Ανάμεσα στο τσάι και την συμπάθεια η Χάννα η ρεπουμπλικάνα κάνει το λάθος και ρωτά την Κλαιρ: "Μετάνιωσες που δεν έκανες παιδιά;", κι εκείνη με εκείνο το βλέμμα που εκτοξεύει βέλη με δηλητήριο της απαντά: "Εσύ μετάνιωσες που έκανες παιδιά;". Η άλλη από την ταραχή της κοντεύει να φάει το φλιτζάνι που κρατά! Μεγάλη Κλαιρ Άντεργουντ! Γι' αυτό σε λατρεύουμε!!

Κορίτσι μου, δεν τα λένε αυτά στην Κλαιρ!