Η πρώτη σεζόν της σειράς του BBC1 The Missing (2014) είναι εξαιρετική, εκτός από ένα καταστροφικό μείον.
Μια οικογένεια Άγγλων βρίσκεται στην Γαλλία για διακοπές όταν εξαφανίζεται ο μικρός τους γιος. Αυτά συνέβησαν το 2006. Η σειρά ξεκινά χρονικά 8 χρόνια μετά όταν ανοίγει ξανά η υπόθεση του εξαφανισμένου Όλι. Το όλο στόρυ ξετυλίγεται με θαυμαστή μαεστρία με πισωγυρίσματα στο χρόνο, παρελθόν-παρόν εναλλάσσονται, όπως εναλλάσσονται και τα πρόσωπα που πρωτοστατούν στο αφήγημα κάθε φορά: γονείς, αστυνομικοί, λοιποί εμπλεκόμενοι. Καμιά φορά η παρακολούθηση της γίνεται δύσκολη κι επώδυνη, στενάχωρη, ιδιαίτερα όταν την παρακολουθούμε μέσα από τις ζωές των γονιών του παιδιού. Ο ένας δεν έχει σταματήσει να ψάχνει, η άλλη προσπαθεί να συνεχίσει απλά τη ζωή της.
Προς το τέλος μαθαίνουμε τι απέγινε ο Όλι. Αλλά το τέλος της σειράς- εκείνο το τελευταίο 5λεπτο- μπορεί να ψηφιστεί άνετα ως ένα από τα χειρότερα ending σε σειρά από καταβολής τηλεόρασης!!! Ήθελαν προφανώς να τονίσουν την εμμονή του πατέρα με την εξαφάνιση του γιου του, μια εμμονή που δεν καταλαγιάζει ούτε όταν μαθαίνει τι έγινε με τον Όλι, αλλά οι σεναριογράφοι το παράκαναν διαλύοντας την όλη συναισθηματική φόρτιση που προκύπτει παρακολουθώντας την σειρά.
Στα συν οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών που είναι υποδειγματικές με κορυφαία του James Nesbit που υποδύεται τον πατέρα. Συγκλονιστικός, σου σφίγγεται η καρδιά όταν βλέπεις τον πόνο και την απελπισία στο βλέμμα του.
Η σειρά σκαλίζει διάφορα θέματα, όπως παιδοφιλία, την ανθρώπινη ανοησία κι επιπολαιότητα, την απώλεια.
Θα έβαζα 9/10 αν δεν ήταν αυτό το απαράδεκτο ending. Ως εκ τούτου: 7,5/10.
