Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η κυρα Crispy θα δώσει τα περίφημα ομώνυμα τηλεοπτικά βραβεία της!! Όπως πάντα μετά την βράβευση θα ακολουθεί ένας όσο το δυνατόν μικρότερος σχολιασμός!
Κι όπως έχουμε πει δικά της τα βραβεία, δικές της κι οι κατηγορίες!
Πάμε!
Καλύτερη βρετανική μίνι σειρά : It's a Sin
Από τις ελάχιστες φορές που Guardian & Crispy συμφώνησαν!
Μέσα από μια παρέα νέων παιδιών παρακολουθούμε πώς αντέδρασε η γκέι κοινότητα του Λονδίνου όταν εμφανίστηκε η μάστιγα του AIDS, την ανεμελιά και την φρεσκάδα της νιότης που έγινε αγωνία και συντριβή και τέλος θάνατος. Ερμηνείες διαμάντι και σενάριο όπως μόνο οι Βρετανοί μπορούν να γράψουν μιά δραματική σειρά, χωρίς σταγόνα μελό.
Έπεσε πολύ κλάμα...
Καλύτερη αμερικάνικη μίνι σειρά : The White Lotus
H HBO είχε κέφια φέτος. Εδώ, στη σειρά The White Lotus μας παραδίδει μια διαβολικά πανέξυπνη σάτιρα της άρχουσας τάξης της χώρας. Διάφοροι εκπρόσωποι της πάνε για διακοπές σε ένα θέρετρο στη Χαβάη και τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά....για το προσωπικό! Η σειρά με τους περισσότερους αντιπαθείς χαρακτήρες. Ή μήπως όχι...;
Καλύτερη σειρά με περισσότερες από μία σεζόν : Succession
Εννοείται ότι την κατηγορία κερδίζει η σειρά Succession! Από την αρχή δεν είχε καν αντίπαλο! Τι αριστούργημα δημιούργησε η ΗΒΟ (ακόμα κι οι τίτλοι αρχής είναι ένα διαμάντι!) ! Μια σύγχρονη ιλατραγωδία, χαρακτήρες που δεν έχουμε ξαναδεί, σενάριο που ακροβατεί ανάμεσα στο δραματικό, το ανόητο, το αστείο. Κάθε σεζόν και καλύτερο. Ελπίζουμε σε συνέχεια!
Καλύτερη γαλλική σειρά: Εξ ημισείας: Dix pour Cent & Lupin
Η πρώτη μας τελείωσε δυστυχώς. Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα βλέπεοντας τις αγωνίες και τα καμώματα των ατζέντηδων και των πελατών τους! Η μόνη σειρά που είδα δύο φορές.
Η δεύτερη ευτυχώς θα συνεχιστεί -απ'ό,τι διαβάσαμε- και μας αρέσει πάρα πολύ η σύγχρονη διασκευή με τον Omar Sy. Είχαμε δει και την σειρά με τον Ζαν Κλωντ Μπριαλύ- ναι τόσο πολύ πάμε πίσω στο χρόνο ως "σειράκιας" -κι είχαμε ερωτευτεί τον Ζαν Κλωντ (θυμάμαι)
Καλύτερη σκανδιναβική σειρά: The Investigation
Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συγκλόνισαν την Δανία πριν μερικά χρόνια όταν θρασύτατος φαλλοκράτης εφευρέτης (!) δολοφόνησε στο υποβρύχιο του (!) Σουηδή δημοσιογράφο. Με την εμμονική επιμονή του αστυνομικού ντετέκτιβ ο οποίος ανέλαβε την υπόθεση (και τον οποίο υποδύεται θαυμάσια ο πάντα καλός Σόρεν Μάλινγκ) κατάφεραν να τον βάλουν στη φυλακή για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Το παράδοξο στο σενάριο είναι ότι, ενώ όλα τα πρόσωπα που ενεπλάκησαν στην υπόθεση αναφέρονται με το πραγματικό όνομα τους, εκείνο του δολοφόνου δεν αναφέρεται ποτέ! Είναι απλά "αυτός".
Καλύτερη νεοϋορκέζικη σειρά : Εξ ημισείας: Only Murders In The Building & Pretend It's a City
Πέρασα πάρα πολύ καλά βλέποντας τις δύο αυτές σειρές κι είμαι σίγουρη ότι κι ο Woody Allen, ο αθεράπευτα Νεοϋορκέζος και κύριος κινηματογραφιστής της πόλης, θα πέρασε εξίσου καλά.
Από την πρώτη κρατώ την παρουσία των γερόλυκων Steve Martin & Martin Short, απολαυστικοί κι οι δύο στους ρόλους τους. Κι από την δεύτερη κρατάω την καλύτερη ατάκα που άκουσα τα τελευταία χρόνια " Bad habits can kill you. But your good habits won't save you"! Γεια σου Fran Lebowitz
Καλύτερη πολιτική σειρά: COBRA
Ο (πάντα αγαπημένος) Richard Carlyle υποδύεται τον βρετανό πρωθυπουργό Robert Sutherland, ο οποίος άνετα παίρνει τον τίτλο του πιο γκαντέμη πρωθυπουργού παγκοσμίως. Συμβαίνουν απίστευτα γεγονότα στη χώρα που πρέπει να αντιμετωπίσει ενώ βάλλεται και από τα εσωτερικά της κυβέρνησης του.
Περνάς σούπερ βλέποντας την και συνέχεια αναρωτιέσαι "Μα τι άλλο θα του συμβεί!".
Καλύτερη κωμική σειρά: Kate & Koji
Παλιάς κοπής sitcom όπου οι χαρακτήρες δεν είναι πάνω από 10, όλα συμβαίνουν σε ένα και μοναδικό χώρο, τα γέλια είναι κονσέρβα αλλά οι ατάκες σε κάνουν να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια κι αυτό ήταν που ήθελα απεγνωσμένα φέτος, να ξεκαρδιστώ στα γέλια, κι ήταν η μόνη κωμική σειρά που μου το πρόσφερε. Εξού και το βραβείο!
Καλύτερη αστυνομική σειρά : ---
Οι περισσότερες που είδα- κι είδα αρκετές- ήταν από μέτριες έως αρκετά καλές. Όμως καμία δεν ξεχώρισε. Βαρέθηκα λίγο με τα στερότυπα, κυρίως όσον αφορά την προσωπικότητα και το lifestyle του/της αστυνομικού. Τόσο προβλέψιμα πια.
Θα κάνω ειδική μνεία στη σειρά Vera της οποίας τρέχει η 11η σεζόν και την οποία ομώνυμη ηρωίδα υποδύεται με τον απαράμιλλο τρόπο της η μοναδική Brenda Blethyn. Παίζει να είναι η λιγότερο προβληματική μπατσίνα της μικρής οθόνης. Το μόνο της παράπτωμα είναι ότι το "τσούζει" συχνά πυκνά κι έχει μια ροπή προς το junk food. Αλλά είναι αϊτός κι οι ατάκες της είναι θανατηφόρες. Τη λατρεύουμε!
Καλύτερη σειρά που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα : The Serpent
Ανατριχιαστική γιατί το ίδιο ανατριχιαστικός ήταν κι o Charles Sobraj και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι του κόλλησαν το προσωνύμιο Το Ερπετό. Υπάρχουν κάποιες σκηνές που πραγματικά ζορίζεσαι να δεις κι ο θυμός φουντώνει βλέποντας πόσα εύκολα ξεγλίστραγε από τις αρχές ο εν λόγω δολοφόνος, ο οποίος έδρασε τη δεκαετία του 70 στην ΝΑ Ασία , αφήνοντας πίσω του άγνωστο ακόμα αριθμό νεκρών. Τον υποδύεται ο χαρισματικός Tahar Rahim.
Και πάμε στις ερμηνείες!
Βραβείο Α Αντρικού Ρόλου: Sean Bean
Αυτό που κάνει ο Sean Bean στην δραματική σειρά Time αποδεικνύει πόσο μεγάλης κλάσης ηθοποιός είναι. Δεν ξεχνάς τέτοια ερμηνεία!
Βραβείο Β Αντρικού Ρόλου: Murray Bartlett
Είναι όλα τα λεφτά στη σειρά The White Lotus! Ερμηνεία απόλαυση, είναι στιγμές που θυμίζει Cary Grant! Αν δεν πάρει το Emmy του χρόνου θα είναι μεγάλη αδικία!
Βραβείο Α Γυναικείου Ρόλου : Daisy Haggard
Στη σειρά Back to Life υποδύεται μια σαραντάρα που πέρασε τη μισή της ζωή στη φυλακή ως δολοφόνος μιας φίλης της. Η σειρά παρολ' αυτά είναι κωμική κι είναι θαυμάσια η Hoggard που ισορροπώντας ανάμεσα στο τραγικο και κωμικό, βγάζει κάτι γλυκόπικρο με την ερμηνεία της που πολλές φορές σου φέρνει έναν κόμπο στο λαιμό.
Βραβείο Β Γυναικείου Ρόλου : Lydia West
Ταλεντάρα η West, τη θυμόμαστε κι από τη σειρά Years & Years , όπου είχε κλέψει την παράσταση. Το ίδιο κάνει και στην σειρά It's a sin, εντυπωσιάζοντας με την ωριμότητα της και την ερμηνευτική της ικανότητα. Θα την βλέπουμε συχνά τα επόμενα χρόνια.
Σημείωση:
Δύο σειρές για τις οποίες έγινε πολύς λόγος κι άρεσαν σε πολλούς, προσωπικά δεν με εντυπωσίασαν. Προφανώς για να αρέσουν στον μισό πλανήτη σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι δικό μου αλλά θα μπω στον κόπο να εξηγήσω γιατί δεν με ενθουσίασαν:
Ted Lasso: Υποτίθεται ότι είναι κωμική σειρά αλλά δεν γέλασα ούτε μία φορά. Ίσως να χασκογέλασα μία φορά, δεν θυμάμαι. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ανυπόφορα αισιόδοξος, η αμερικάνικου τύπου happy-go-lucky στάση του (όλοι είμαστε φιλαράκια, dude) ήταν εκνευριστική κι η προφορά του ακόμα πιο εκνευριστική. Δεν "τράβαγε" το σενάριο. Υποτίθεται ότι τα επισόδια είναι ημίωρα αλλά έπιανα τον εαυτό μου να κοιτά συνέχεια το ρολόι! Για να μην είμαι τελείως αρνητική μου άρεσε όντως ένα στοιχείο της σειράς: Η συνοικία στην οποία υποτίθεται ότι μένει ο Τεντ!!!
Mare of Easttown: Το έχω πει 500 φορές, θα το πω και 501η φορά. Η σειρά είναι κατά 2/3 Happy Valley και κατά 1/3 Forbrydelsen (The Killing) . Τίποτα μα τίποτα πρωτότυπο. Η ερμηνεία της Winslet είναι όντως καλή αλλά τίποτα ξεχωριστό που να σε κάνει να συγκλονιστείς. Το σενάριο έχει αδυναμίες, υπάρχουν στιγμές που μοιάζει να γελοιοποιείται η ηρωίδα, στην προσπάθεια της να φανεί δυναμική. Κάνει κάτι παλαβομάρες που προς στιγμήν νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κωμική σειρά. Ένα από τα καλά στοιχεία ήταν ο χαρακτήρας της μητέρας, η οποία έδινε έναν εύθυμο τόνο, ο οποίος τόνος από την άλλη, ενίοτε αποδυνάμωνε τη δραματικότητα του στόρυ. Και τέλος όλοι μιλάνε για τα πέρα από τα όρια συγκλονιστικό φινάλε. Άσε μας , τώρα, σε μας τα λες αυτά που έχουμε φάει μικρή και μεγάλη οθόνη με το κουτάλι κι από συγκλονιστικά φινάλε έχουμε ουκ ολίγα. Ναι μεν ήταν κάτι τραγικό, αλλά έτσι όπως το απέδωσαν χάθηκε η όποια τραγική φάση και μείναμε στον ....συγκλονισμό!
Αυτά! Ευχές πολλές να δούμε καλές σειρές φέτος!