Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Stranger Things #8 (spoiler alert)

Και ναι, φτάσαμε πια στο τέλος της σειράς.

Ο Τομ κι η Τζόις συλλαμβάνονται όταν προσπαθούν να μπουν στα εργαστήρια. Ο Μπρέννερ αποφασίζει να δεχτεί την πρόταση του αστυνομικού: "Άσε μας να εισέλθουμε στην άλλη διάσταση κι όταν όλα αυτά τελειώσουν θα τα ξεχάσουμε σαν να μην υπήρξαν ποτέ."

Έτσι η Τζόις κι ο Τομ εισέρχονται στην άλλη διάσταση ψάχνοντας για τον Γουίλ. Εν τω μεταξύ ο Τομ συμφώνησε να "δώσει" το κορίτσι με την προϋπόθεση ότι θα αφήσεις τους τρεις φίλους ήσυχους. Ο Μπρέννερ τρέχει με μια κουστωδία από ομοσπονδιακούς αστυνομικούς στο σχολείο όπου κρύβονται τα παιδιά.



Εν τω μεταξύ στο σπίτι του Τζόναθαν στήνεται η παγίδα στο τέρας. Δεν αργεί να εμφανιστεί. Στη φάση μπαίνει κι ο Στηβ, ο μπόιφρεντ της Νάνσυ κι υποτίθεται πως τα παιδιά καταφέρνουν κάτι να πιάσουν και να κάψουν αλλά στο τέλος όταν οι καπνοί καταλαγιάσουν δεν βλέπουν τίποτα που να επιβεβαιώνει το θάνατο του τέρατος.



Εδώ παίζεται και μια από τις ωραιότερες σκηνές της σειράς. Ενώ συμβαίνουν αυτά στο σπίτι της Τζόις, εκείνη το επισκέπτεται από την άλλη διάσταση και μητέρα (Τζόις) και γιος (Τζόναθαν) νιώθουν την παρουσία του άλλου. Υπάρχουν φαίνεται κάποιες αισθήσεις που φέρνουν σε επικοινωνία τις δύο διαστάσεις!



Πίσω στο σχολείο, η Ελέβεν χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις της μετατρέπει το χώρο σε λουτρό αίματος σκοτώνοντας αρκετούς ομοσπονδιακούς. Το αίμα όμως τραβά το τέρας, το οποίο θα καθαρίσει γρήγορα τον Μπρέννερ και θα κυνηγήσει τα παιδιά. Η Ελέβεν θα φανεί πραγματική φίλη κι εξαντλώντας πια τις δυνάμεις της διαλύει το τέρας αλλά η ίδια χάνεται, πράγμα που στεναχωρεί τους τρεις φίλους.



Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στον πάνω κόσμο, τον πραγματικό, στην ανάποδη διάσταση, η Τζόις κι ο Τομ καταφέρνουν να βρουν τον Γουίλ, σχεδόν ημιθανή, ενώ έχει ένα ερπετοειδές να έχει κλείσει το στόμα του. Ο Τομ βγάζει από το στόμα του παιδιού αυτό το μακρουλό πράγμα, συνεφέρνει τον Γουίλ...

...και στην επόμενη σκηνή είμαστε στο νοσοκομείο με τον Γουίλ να έχει βρει το κόκκινο χρώμα στα μάγουλα του και να χαιρόμαστε με την επανένωση των τεσσάρων φίλων.

Εδώ μας τα χαλάσατε λίγο κύριοι σεναριογράφοι και παραγωγοί. Πολύ απότομα κι εύκολα, όλα πια είναι όμορφα και καλά. Για 15 λεπτά περίπου, τα πράγματα στο επεισόδιο κυλούν χαλαρά κι ήσυχα, όλα θυμίζουν το παλιό καλό Χώκινς κι όλα όσα συνέβησαν είναι ένας συλλογικός εφιάλτης που μοιάζει ήδη να έχει ξεχαστεί.

Και μόνο στα τελευταία λεπτά δύο γερά, δυνατά στοιχεία μας δίνουν το στίγμα ότι όλα δεν είναι και τόσο merry (είναι και Χριστούγεννα στο Χώκινς εν τω μεταξύ). Κι εντάξει το πιάσαμε το υπονοούμενο: Πάμε για δεύτερη σεζόν!

Ήδη, μας λείπουν. Μας λείπει η 80s ατμόσφαιρα, μας λείπει όλη αυτή μίξη, από κρυφά πειράματα της αμερικάνικης κυβέρνησης στην παιδική φιλία, από την παράνοια του ψυχρού πολέμου στην σκιαγράφηση μικρών πόλεων χαμένων στο Midwest, από το "θέλω να πιστέψω" το ανεξήγητο στα εφηβικά προβλήματα, από την ψυχρή λογική της επιστήμης στις τετριμμένες καθημερινές δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Τα είχε όλα αυτά και τα είχε σε σωστές δόσεις σε ένα σενάριο ισορροπημένο, άψογο, ωραία ανεπτυγμένο- λίγο μας τα χάλασε στο τέλος αλλά τους συγχωρούμε.

Επόμενο ραντεβού στο Χώκινς τον Ιούλιο του 2017!



2 σχόλια:

  1. Καλώς ήρθες!! Άκουσα ότι η δεύτερη σαιζόν είναι πολύ καλή. Μάλλον σπάνιο για το συγκεκριμένο είδος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα! Ήταν αρκετά καλή αν κι έκανε κοιλιά κάπου στη μέση, κατά τη γνώμη μου. Αφήνει πάντως πολλά μέτωπα ανοιχτά το τέλος της 2ης σεζόν!

      Διαγραφή