Με αφορμή τον θάνατο του Ουμπέρτο Έκο (19/02/2016).
Θυμήθηκα το εξής:
Πριν χρόνια, φοιτήτρια ούσα, αγόρασα το βιβλίο του "Το εκκρεμές του Φουκώ". Η ελληνική έκδοση ήταν των εκδόσεων "Γνώση" κι ήταν ένα τεράστιο βιβλίο 800 σελίδων που θα χρειαζόταν την αμέριστη αφοσίωση μου. Έτσι αγόρασα τρόφιμα για μια εβδομάδα, κλείστηκα σπίτι, διάβαζα ασταμάτητα και κοιμόμουν μόνο όταν ένιωθα κουρασμένη-δεν είχε σημασία αν έξω ήταν νύχτα ή μέρα. Μετά από 6 ή 7 μέρες τελείωσα το βιβλίο, βγήκα δειλά δειλά στον έξω κόσμο, που μου έμοιαζε τόσο ξένος, αφού είχα περάσει μια εβδομάδα βυθισμένη στον συναρπαστικό χωροχρόνο του βιβλίου.
Σήμερα το πρωί έψαξα το βιβλίο στη βιβλιοθήκη, το κατέβασα και με έκπληξη βρήκα μέσα ένα απόκομμα του '92 (!) της Ελευθεροτυπίας- ήταν να έρθει στην Ελλάδα ο συγγραφέας-, και μια φωτογραφία από το εσωτερικό του Πάνθεον αυτού του αλλόκοτου κτηρίου στη Ρώμη, τόσο παράξενο, σαν να κουβαλά όλη την μνήμη της πόλης στη δομή του- που δεν είναι ενιαία. Έχοντας διαβάσει το βιβλίο, το Πάνθεον μου έγινε έμμονη ιδέα ως ένα μέρος που έπρεπε οπωσδήποτε να δω.
Το τελευταίο κείμενο του Ουμπέρτο Έκο που διάβασα:
Ο Έκο έγραφε τακτικά στο ιταλικό περιοδικό Espresso όπου είχε την στήλη "La bustina di Minerva", και συνήθως εμφανιζόταν στην τελευταία σελίδα του περιοδικού.
Το τελευταίο κείμενο του που διάβασα στο Espresso έχει τίτλο "Η πολιτισμένη συζήτηση". Το παράπονο του ήταν ότι, ενθυμούμενος τη συμμετοχή του στη θρυλική γαλλική εκπομπή λόγου "Apostrophe", οι συμπατριώτες του είχαν απολέσει την τέχνη της πολιτισμένης συζήτησης. Ότι στα σημερινά "talk shows" στην πατρίδα του "ο κόσμος μιλά ο ένας πάνω από τον άλλον, ουρλιάζει, ενίοτε προσβάλλει και (το πιο τρομακτικό) ο συντονιστής της συζήτησης δεν κάνει τίποτε να ηρεμήσει τα πνεύματα αλλά έμμεσα εντείνει τη λεκτική σύρραξη".
Ο Ουμπέρτο Έκο έφυγε με αυτό το μικρό παράπονο. Ήθελα να του είχα πει, ότι αυτά που έβλεπε στη χώρα του δεν ήταν τίποτα μπροστά στις εκτρωματικές "συζητήσεις" (κατ' ευφημισμόν") που γίνονται στην ελληνική τηλεόραση.
Addio Umbertο Eco κι ελπίζω εκεί που βρίσκεσαι τώρα να απολαμβάνεις τις πιο όμορφες συζητήσεις.
Θυμήθηκα το εξής:
Πριν χρόνια, φοιτήτρια ούσα, αγόρασα το βιβλίο του "Το εκκρεμές του Φουκώ". Η ελληνική έκδοση ήταν των εκδόσεων "Γνώση" κι ήταν ένα τεράστιο βιβλίο 800 σελίδων που θα χρειαζόταν την αμέριστη αφοσίωση μου. Έτσι αγόρασα τρόφιμα για μια εβδομάδα, κλείστηκα σπίτι, διάβαζα ασταμάτητα και κοιμόμουν μόνο όταν ένιωθα κουρασμένη-δεν είχε σημασία αν έξω ήταν νύχτα ή μέρα. Μετά από 6 ή 7 μέρες τελείωσα το βιβλίο, βγήκα δειλά δειλά στον έξω κόσμο, που μου έμοιαζε τόσο ξένος, αφού είχα περάσει μια εβδομάδα βυθισμένη στον συναρπαστικό χωροχρόνο του βιβλίου.
Σήμερα το πρωί έψαξα το βιβλίο στη βιβλιοθήκη, το κατέβασα και με έκπληξη βρήκα μέσα ένα απόκομμα του '92 (!) της Ελευθεροτυπίας- ήταν να έρθει στην Ελλάδα ο συγγραφέας-, και μια φωτογραφία από το εσωτερικό του Πάνθεον αυτού του αλλόκοτου κτηρίου στη Ρώμη, τόσο παράξενο, σαν να κουβαλά όλη την μνήμη της πόλης στη δομή του- που δεν είναι ενιαία. Έχοντας διαβάσει το βιβλίο, το Πάνθεον μου έγινε έμμονη ιδέα ως ένα μέρος που έπρεπε οπωσδήποτε να δω.
Το τελευταίο κείμενο του Ουμπέρτο Έκο που διάβασα:
Ο Έκο έγραφε τακτικά στο ιταλικό περιοδικό Espresso όπου είχε την στήλη "La bustina di Minerva", και συνήθως εμφανιζόταν στην τελευταία σελίδα του περιοδικού.
Το τελευταίο κείμενο του που διάβασα στο Espresso έχει τίτλο "Η πολιτισμένη συζήτηση". Το παράπονο του ήταν ότι, ενθυμούμενος τη συμμετοχή του στη θρυλική γαλλική εκπομπή λόγου "Apostrophe", οι συμπατριώτες του είχαν απολέσει την τέχνη της πολιτισμένης συζήτησης. Ότι στα σημερινά "talk shows" στην πατρίδα του "ο κόσμος μιλά ο ένας πάνω από τον άλλον, ουρλιάζει, ενίοτε προσβάλλει και (το πιο τρομακτικό) ο συντονιστής της συζήτησης δεν κάνει τίποτε να ηρεμήσει τα πνεύματα αλλά έμμεσα εντείνει τη λεκτική σύρραξη".
Ο Ουμπέρτο Έκο έφυγε με αυτό το μικρό παράπονο. Ήθελα να του είχα πει, ότι αυτά που έβλεπε στη χώρα του δεν ήταν τίποτα μπροστά στις εκτρωματικές "συζητήσεις" (κατ' ευφημισμόν") που γίνονται στην ελληνική τηλεόραση.
Addio Umbertο Eco κι ελπίζω εκεί που βρίσκεσαι τώρα να απολαμβάνεις τις πιο όμορφες συζητήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου