Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Grantchester

To Grantchester είναι ένα χαριτωμένο χωριό έξω από το Κέιμπριτζ της Αγγλίας, είναι όμως κι ο τίτλος μιας πολύ ενδιαφέρουσας σειράς!

Θα περίμενε κανείς ότι μια σειρά με πρωταγωνιστή έναν ιερέα θα ήταν βαρετή! Όμως όχι! Όχι στο Grantchester εν έτι 1953, όπου ο ιερέας του χωριού, o Sidney Chambers, λύνει ιστορίες μυστηρίου έχοντας γίνει άτυπα το δεξί χέρι του αστυνόμου Geordie Keating!




Πάμε να γνωρίσουμε τον ιερέα μας, τον Σίντνεϊ. Ήρεμος, πράος, γλυκύτατος, σε κερδίζει αμέσως. Θέλει να βοηθά τους συνανθρώποους του και το κάνει, φτάνοντας στο σημείο να λύνει μυστήριες υποθέσεις που αφορούν φόνους, κλοπές κλπ. Έχει μια ροπή προς το ποτό που μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι μνήμες από τον πόλεμο ακόμα τον στοιχειώνουν. Ως αγγλικανός ιερέας έχει δικαίωμα στον έρωτα, άλλωστε δεν είναι καθόλου αδιάφορος προς το γυναικείο φύλο! Α, και λατρεύει την τζαζ!



Τον πλαισιώνουν:

Ο αστυνόμος Τζόρντι, φιλαράκος ουσιαστικά, μαζί τα πίνουν στην παμπ, μαζί λύνουν τις υποθέσεις. Ο παπάς είναι το μυαλό, ο αστυνόμος η εξουσία.

Η σχολαστική οικονόμος του κα. Μαγκουάιρ, που όλο τον μαλώνει.

Η Αμάντα η κοπέλα που αγαπούσε κι η οποία πήγε κι αρραβωνιάστηκε άλλον

Ο Λέοναρντ, ο αδέξιος ασκούμενος και βοηθός του.

Η Χίλντεγκαρντ, Γερμανίδα κάτοικος του χωριού, χήρα από την υπόθεση του πρώτου επεισοδίου που τον γλυκοκοιτά.




Οι υποθέσεις που ξετυλίγονται, οι λύσεις των οποίων οφείλονται σε μεγάλο μέρος στον Σίντνεϊ, σχολιάζουν θέματα όπως η ευθανασία, η ομοφυλοφιλία (που ήταν παράνομη εκείνη την εποχή), ο ρατσισμός -κοινωνικός και φυλετικός-, η ενοχλητική αριστοκρατία με την αλαζονική της συμπεριφορά.

Οι θρησκευτικές ανησυχίες του Σίντνεϊ στέκουν διακριτικά στην άκρη, θεολογικές αναφορές υπάρχουν, απλά ως έμμεση αναφορά στην υπόθεση.

Από τις αγαπημένες μου σειρές για φέτος, με ηρεμεί, όπως το βλέμμα του παπα- Σίντνεϊ που σε κοιτά με πραότητα και γλυκύτητα. Στοιχεία που λείπουν από την συντριπτική πλειοψηφία των σειρών. 

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Ο Οξαποδώ δεν ήταν ποτέ πιο βαρετός!

Είπαμε να δούμε την νέα σειρά OUTCAST μιας και μας αρέσουν ταινίες (ή σειρές) που έχουν σχέση με τον Οξαποδώ που λέει κι η μάνα μου. Κοινώς εννοεί τον κύριο που εκπροσωπεί το Κακό. Από την εποχή του περίφημου ΕΞΟΡΚΙΣΤΗ η φαντασία των σεναριογράφων έχει πάρει φωτιά κι ο Διάβολος εμφανίζεται ποικιλοτρόπως στην μεγάλη ή μικρή οθόνη, ενώ οι εκρόσωποι της Χριστιανικής εκκλησίας εφευρίσκουν νέες μεθόδους εξόντωσής του ή ενίοτε προτιμούν τους παραδοσιακούς- βλέπε εξορκισμό. Τέλοσπάντων, έχουν ενδιαφέρον τέτοιες ταινίες ή σειρές, σκιαζόμαστε λίγο όσο να' ναι, όταν βλέπουμε τι είναι ικανός να κάνει ο νούμερο ένα Κακός του κόσμου όταν αποφασίζει να φωλιάσει σε αθώες ψυχούλες!



Έτσι λοιπόν, είπαμε να δούμε το Outcast, αφού υποτίθεται ότι είχε να κάνει με όλα αυτά.

Είμαστε που λέτε, στη Δυτική Βιρτζίνια, ένα μέρος όπου πολλά συμβαίνουν σε ταινίες και σειρές, γενικώς πολύ δημοφιλής τόπος για θρίλερ (αν δεν κάνω λάθος εκεί γυρνά κι ο Hannibal), οι αλλόκοτες και σκοτεινές δυνάμεις την προτιμούν την West Virginia για κάποιο λόγο!

Σε μια μικρή κωμόπολη που ονομάζεται ...Rome (!) επιστρέφει ο Κάιλ, ο οποίος είναι γιος δαιμονισμένης που δεν συνήλθε ποτέ κι έχει πέσει σε αφασία. Έχει κι ένα θέμα με την οικογένεια του- η γυναίκα του έχει ζητήσει περιοριστικούς όρους. Βλέπουμε σε φλασμπακ τα όσα τράβηξε από την δαιμονισμένη μάνα και κάτι λίγα με όσα συμβαίνουν με την κόρη του- δεν είναι ξεκάθαρο. 
Οι συμπολίτες του τον κοιτάζουν με μισό μάτι. Οι μόνοι που τον καλοδέχονται είναι η "αδερφή" του (βασικά είναι η κόρη της ανάδοχης οικογένειας που τον ανέλαβε αφού η δαιμονισμένη μάνα έπεσε σε αφασία) κι ο ιερέας της ...Ρώμης (!). Ο οποίος ιερέας του ζητά βοήθεια να εξορκίσουν έναν δαιμονισμένο πιτσιρικά που τρώει κατσαρίδες και δάχτυλα (τα δικά του)! Κατά τη διάρκεια του εξορκισμού βλέπουμε ένα γλοιώδες υγρό σαν πίσσα να βγαίνει από το στόμα του μικρού και να ανεβαίνει στο ταβάνι, αν θυμάμαι καλά ο μικρός κάνει κάτι κόλπα άλα Λίντα Μπλαιρ στον Εξορκιστή. Κατά τ' άλλα δεν τρομάξαμε. 



Όλα αυτά συνέβησαν στο 1ο επεισόδιο.




2ο επεισόδιο.

Ο Κάιλ το παίζει απροσάρμοστος και γενικά δεν ξέρει τι θέλει. Επισκέπτεται τη μάνα του σε ένα νοσοκομείο. Παρά το γεγονός ότι η δαιμονισμένη κόντεψε να τον σκοτώσει, εκείνος την πονά και μυξοκλαίει που την βλέπει, άλλωστε το αίμα νερό δεν γίνεται. 
Η πιο αστεία σκηνή είναι όταν την παίρνει κρυφά από το νοσοκομείο (γιατί πιστεύει ότι δεν την προσέχουν όσο πρέπει) την πάει σπίτι, της κάνει έναν ψευτο-εξορκισμό καλού κακού (βασικά δοκιμάζει μια νέα μέθοδο) η μάνα παραμένει αφασική, την πάει πίσω στο νοσοκομείο. Επική σκηνή! 

Το κλου του δεύτερου επεισοδίου υποτίθεται πως είναι ένας κύριος που περιφέρεται με μαύρο κουστούμι και καπέλο. Τον βλέπουμε στην εκκλησία, τον βλέπουμε στο τέλος του επεισοδίου να μιλά στην αφασική μαμά, και να της λέει ότι ο γιος της είναι δικός τους. Ποιος είναι ο τύπος; Ο ίδιος ο Δαίμονας; Εκπρόσωπος του; Ο Κάιλ είναι όντως δικός τους; 

Δεν ξέρω κι ούτε με ενδιαφέρει να μάθω. Εγώ άλλο επεισόδιο δεν βλέπω. Γιατί το σενάριο μπάζει από παντού, είναι κακογραμμένο, πλατιάζει χωρίς λόγο, δεν είναι όσο πρέπει "σκιαχτικό", είναι απλά βαρετό. Αν ήμουν ο Εωσφόρος, θα έκανα μια επίσκεψη στους σεναριογράφους μπας και συνέλθουν.
Ερμηνείες ασ'τα να πάνε. Όλοι περιφέρονται λες κι είναι από χανγκόβερ. Τα ρέστα δίνει η αφασική μαμά.  Εν τω μεταξύ στο ρόλο του ιερέα έχουν βάλει Άγγλο ηθοποιό να μιλά βαριά προφορά των νότιων πολιτειών της Αμερικής. Τι του έμελλε κι αυτού. Ο μόνος που ξεχωρίζει είναι ο σερίφης της ...Ρώμης, που δεν άλλος από τον ταβερνιάρη που έφτιαχνε εκείνα τα υπέροχα παϊδάκια για τον Φρανκ Άντεργουντ. Παρεμπιπτόντως κι ο Φρανκ από την Γουεστ Βιρτζίνια δεν είναι;