Στο ''λυκόφως'' χρειάζονται επειγόντως φακούς επαφής!

Οι λίστες πάνε κι έρχονται κι ενίοτε χάνονται. Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες μια λίστα που δυστυχώς πέρασε απαρατήρητη διότι στην επικαιρότητα κυριαρχεί άλλη, εκείνη η  ''χαμένη και δαρμένη στα γρανάζια της ελληνικής σουρρεάλ πραγματικότητας''.
Λοιπόν η λίστα στην οποία αναφέρομαι είναι εκείνη του περιοδικού Glamour για τους 20 πιο σέξι άντρες στον πλανήτη. Καλά μέχρι εδώ αλλά στην πρώτη θέση φιγουράρει ο απίστευτα βαρετός, αδιάφορος κι άνοστος πρωταγωνιστής των ''Twilight''.

Γεια σας. Με λένε Ρόμπερτ και μόλις γύρισα από τον ορθοδοντικό.

Και μόνον στην 4η θέση φιγουράρει το μεγάλο μανάρι ....εεεε... αστέρι της εποχής ο Μάικλ Φασμπέντερ!

Κάτι τέτοια σε κάνουν να εγκαταλείπεις την πίστη σου στο ανθρώπινο γένος.

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν μαθαίνεις ότι τα περιοδικά μόδας δίνουν όσα κι όσα για να έχουν εξώφυλλο την ατάλαντη, άχαρη, άχρωμη, κι όλα τα ''α'' στερητικά του κόσμου Kristen Stewart, την έτερη πρωταγωνίστρια των ''Twilight''!

Γεια σας. Με λένε Κρίστεν κι αυτό είναι το μοναδικό ύφος που διαθέτω. Βρέξει-χιονίσει.

Τέτοιες ειδήσεις σε κάνουν να περιμένεις πώς και πώς το doomsday των Μάγια!

Μια κι ανέφερα τον κούκλαρο Michael , νομίζω ότι εντόπισα τον Νεοζηλανδό πρόγονο του!
 Κυκλοφορεί στα ιντερνέτια η φωτογραφία ενός Νεοζηλανδού κλέφτη του 19ου αιώνα!

Εδώ έχει φωτογραφηθεί για τα αρχεία της νεοζηλανδικής αστυνομίας! Η ομοιότητα -κι η ομορφιά βεβαίως βεβαίως- είναι εμφανέστατη!!

Αχ καλέ! Να κι ένα χαρμόσυνο νέο!

Αχχχχ, καλό μου χιπστεράκι....Στα σαράντα αντί για κόλλυβα θα σου έχω μακαρόν από το Ζόναρς!!!

Πολιτικοί αλληλοβρίζονται χυδαίως, ακροδεξιές ναζιστικές οργανώσεις ξεσαλώνουν, ο Στουρνάρας όλο απειλεί με παραίτηση κι όλο τα γλυκά μάτια κάνει στον Τόμσεν, η τριάδα της συγκυβέρνησης όλο τάχα μου τσακώνεται αλλά πάντα για το καλό της πατρίδας συμφωνούν ομόφωνα  σε περισσότερες περικοπές, το ένα σκάνδαλο ακολουθεί το άλλο και μένει να αναρωτιέσαι άμοιρε κάτοικε αυτής της χώρας: Υπάρχουν καλά νέα;

Ω ναι! Ένα τουλάχιστον καλό νέο υπάρχει. Και δεν αναφέρομαι στην ανεκδιήγητη, αποτυχημένη συναυλία του ''συνθέτη'' της μιας νότας.
Όχι! Αναφέρομαι στον ''θάνατο'' του.....Hipster!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Στη lifo επιτέλους είδαν το φως το αληθινό κι είδαν τι κουμάσια είναι οι hipster! Να με συγχωράτε για το λανγκουιτζ αλλά εγώ δεν είμαι τόσο μορφωμένη όσο τα χιπστεράκια που ''όργωναν'' την πόλη με τα δεκάδες πτυχία (κυρίως από πανεπιστήμια της Αγγλίας) ανά χείρας!!

Σας είχα επισημάνει το ''χιπστερικό'' ανοσιούργημα αρκετές φορές. Τις τελευταίες φορές ήταν εδώ κι εδώ . Την τελευταία φορά που κόντεψα να λιντσάρω hipster ήταν στο μετρό -τους εντοπίζει κανείς να βγάζουν βόλτα τα καλογυαλισμένα πανάκριβα ποδήλατα τους- ο οποίος αφού είχε βάλει στη μέση του βαγονιού την πανάκριβη ποδηλατάρα του, γκρίνιαζε σε φίλο του για την πλατεία που θα φτιαχνόταν έξω από το σπίτι και -οϊμέ!- αναρωτιόταν πού θα έβαζε να παρκάρει το αυτοκίνητο του!!!

Αυτά! Τι χαρά! Για 10-15 λεπτά της ώρας ξέχασα και τη ρημάδα την κρίση!

Αγαπημένος των hipster ήταν ο Bon Iver. Τον ακούς και προλαβαίνεις να πάρεις κάναν υπνάκο μέχρι να τελειώσει το τραγούδι!!

Εμείς σήμερα θα βάλουμε κάτι ''βρώμικο'', θα βάλουμε κάτι που ούτε κάτα διάνοια θα άκουγαν οι hipster!




 Και τέλος το καλύτερο σχόλιο που διάβασα στη lifo πάνω στο θέμα και τα λέει όλα:


-Πόσοι hipsters χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα?
-Είναι ένας περίεργος αριθμός, δε θα τον καταλάβεις...

Καλή χώνεψη

Ενώ στα ανατολικά της Μεσογείου χωνεύουμε το ...παστίτσιο , καθ' υπόδειξη της ακατανόμαστης ακροδεξιάς οργάνωσης παρακαλώ, στα δυτικά και συγκεκριμένα στη Μαδρίτη, ο κόσμος χθες ξεσηκώθηκε για άλλη μια φορά.

Στην τελευταία φωτογραφία μπορεί κανείς να διαβάσει το εξής:

''Η δειλία ποτέ δεν έδωσε σε κάποιο λαό αξιοπρέπεια''.

Όλες οι φωτογραφίες είναι από το site της El País

Γιατί αγαπάμε τον Φιλ.

Είχε αποφασιστεί ότι το ''Ένα κάποιο τέλος'' του Julian Barnes θα ήταν το βιβλίο που θα μας συντρόφευε στις ολιγοήμερες διακοπές του Σεπτέμβρη. Tην τελευταία στιγμή αρπάξαμε από τη βιβλιοθήκη ένα ακόμα βιβλίο. Κι έτσι ξεκινήσαμε να διαβάζουμε το ''Πλέιμπακ'' του Raymond Chandler (εκδ. Κέδρος, από τη σειρά ''Μαύρο βελούδο'') . Και συνειδητοποιήσαμε για άλλη μια φορά ότι ο κεντρικός χαρακτήρας των βιβλίων του που δημιούργησε ο συγγραφέας, ο ντετέκτιβ Φιλίπ Μαρλόου, είναι μοναδικός. Αρχετυπική φιγούρα ο Φιλ (αντιγράφτηκε από  πολλούς συγγραφείς αργότερα), ηθικά άκαμπτος , διαθέτει τον δικό του κώδικα ηθικής, ο οποίος κώδικας  φαντάζει εξαιρετικά ιδιόρρυθμος σε όσους τον συναναστρέφονται! Αν κάτι δεν του κάθεται καλά δεν σταματά με τίποτα την αναζήτηση της αλήθειας, ως εκ τούτου βάζει  τον εαυτό του πολλές φορές σε μπελάδες και δεν παραιτείται ποτέ από μια υπόθεση ακόμα κι αν αυτή έχει επίσημα κλείσει. Τρομερός ατακαδόρος, αυτός κι ο δημιουργός του βέβαια. Ο οποίος δεν χαρίζεται, έτσι η ειρωνεία που διαχέει τα λόγια και τις περιγραφές του Φιλ δεν είναι καθόλου μα καθόλου λεπτή:

''Στην πίστα πέντε ή έξι ζευγάρια βολόδερναν με τις άνετες κινήσεις ενός νυχτοφύλακα που έχει αρθρίτιδα''
ή

Συζήτηση με τη γραμματέα ενός δικηγόρου που επισκέπτεται- η αβρότητα δεν ήταν ποτέ του χαρακτήρα του:
''Βρε, ο Σκληρός Άντρας αυτοπροσώπως'', έκανε. ''Σε τι οφείλουμε αυτήν την τιμή;''
''Ο Άμνι με περιμένει''
''Ο κύριος Άμνι για σένα , καπετάνιε''
''Κι εγώ ο αξιότιμος κύριος Μάρλοου για σένα , αδελφούλα''
Πήρε φωτιά αμέσως. ''Μη με λες εμένα ''αδελφούλα'', μπάτσε του γλυκού νερού.''
''Κι εσύ να μη με λες ''καπετάνιο'', δεσποινίς ιδιαίτερα γραμματεύς. Τι κάνεις απόψε το βράδυ; Μη μου πεις ότι θα βγεις με τέσσερις ναύτες  ξανά;''

και η γνώμη του για το ''ασθενές'' φύλο:
''Οι γυναίκες έχουν τόσο λίγες άμυνες, αλλά σίγουρα τα πάνε μια χαρά με όσες έχουν''

ή πώς αντιμετωπίζει tough guys:
''Έφερε στο στόμα του ένα τσιγάρο με χρυσαφί φίλτρο και το άναψε με έναν χρυσό αναπτήρα. Δεν ήξερα αν περίμενε να μου πέσει η μασέλα, αλλά δεν μου έπεσε.''

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι απολαυστικότατο -το προτελευταίο που έγραψε ο συγγραφέας- προοριζόταν για σενάριο ταινίας αλλά τελικά έγινε βιβλίο. Εξαιρετική η ελληνική μετάφραση από τον Αθανάσιο Ζάβαλο. Αν βρείτε πουθενά το βιβλίο χτυπήστε το .

Και τώρα σας παρουσιάζουμε τους 3 πιο αγαπημένους Φιλ Μαρλόου της μεγάλης οθόνης.

Humphrey Bogart

Robert Mitchum

Elliot Gould

O Elliott Gould είχε πρωταγωνιστήσει στην κινηματογραφική μεταφορά του αριστουργηματικού ''The long goodbye'' από τον Robert Altman. Ο Marlowe περιφέρεται στο LA των seventies κι είναι όχι μόνο απολαυστικός αλλά επίσης είρων, κυνικός, γατόφιλος αλλά πάνω απ'όλα ηθικά ακέραιος. Δείτε την οπωσδήποτε!

Εδώ  η αρχική σκηνή! Θα καταλάβετε!

Ίος 2

Στην Ίο γινόταν το έλα να δεις από νεαρούς Αυστραλούς! Το έχουν κάνει το νησί κανονική παροικία και γλεντοκοπούν (ως γνήσιοι απόγονοι των Ιρλανδών*) μέχρι πρωίας. Ακούς παντού τα βαριά Αγγλικά τους- Αγγλικά που δεν καταλαβαίνει κανείς (εκτός βέβαια από την Crispy που ήταν κάποτε Αυστραλάκι) πόσο μάλλον ένας πτυχιούχος ταπεινού Lower (έμαθα ότι στη χώρα της αρλούμπας μπορείς να γίνεις σύμβουλος υπουργείου ως κάτοχος του ευκαταφρόνητου, δακτυλοδεικτούμενου  Lower αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία). Bέβαια είναι τυχεροί οι Αυστραλοί. Είναι οι κάτοικοι της μόνης χώρας που -προς το παρόν- δεν έχει ιδέα τι σημαίνει οικονομική κρίση, Τρόικα, μνημόνια, Σαμαράς , Στουρνάρας, περικοπές, χαράτσια κλπ κλπ. Έτσι λοιπόν, τέλη Σεπτέμβρη σχεδόν,  οι Roos, όπως λένε χαϊδευτικά τους Αυστραλούς, δίνουν ζωντάνια στο πανέμορφο αυτό νησί με τις άπειρες παραλίες.

* Στο νησί κάποτε γινόταν της τρελής από Ιρλανδούς εξ ου και το Irish Over Seas

 Μα τι είναι η -πανέμορφη- πατρίδα μας;.......

Φολέγανδρος 1

Ποιος να το φανταζόταν ότι σχεδόν τέλη Σεπτέμβρη η Φολέγανδρος, τούτο το μικρό κι άγριας ομορφιάς νησί των Κυκλάδων, θα ήταν γεμάτο από κόσμο!
Η Φολέγανδρος δίνει το καλό και σωστό παράδειγμα. Είναι νησί που χρόνια τώρα -κι υπό αντίξοες συνθήκες, τα δρομολόγια των πλοίων δεν είναι και τα πιο ευνοϊκά- έχει με υπομονή χτίσει έναν υγιές τουρισμό που υποδέχεται ακόμα και τέτοια εποχή που άλλα νησιά έχουν κατεβάσει ''ρολά'', ταξιδιώτες από παντού - connoisseurs  κι όχι απλούς τουρίστες, γιατί για να κάνει κανείς τον κόπο να φτάσει μέχρι τούτη την πανέμορφη γωνιά του κόσμου ξέρει καλά γιατί ήρθε!

Η Φολέγανδρος έχει και μεγάλο γαστρονομικό ενδιαφέρον, για το οποίο θα μιλήσουμε τις επόμενες μέρες στο έτερο γαστρονομικό μας blog!

Την είδα την....αυγούλα.

Πάει καιρός που η υποφαινόμενη ξύπνησε ένα πρωινό και συνειδητοποίησε ότι είχε μπαφιάσει από την ''ποιότητα'' της ελληνικής τηλεόρασης, ιδιαίτερα από τις ''ποιοτικές'' ειδήσεις των ''ποιοτικών''' καναλιών. Αποφάσισε να βγάλει τη συσκευή από την πρίζα και μάλιστα δεν υπέκυψε ούτε στην εκβιαστική ''ομορφιά'' της ψηφιακής εποχής -τρομάρα μας! Για ενημέρωση στράφηκε προς τον χαρούμενο κόσμο του internet όπου όλα είναι ανοιχτά κι ανεξέλεγκτα κι είπε να ξεφυλλίζει τα site των ''ποιοτικών'' ελληνικών εφημερίδων. Ώσπου προχθές ξύπνησε έντρομη συνειδητοποιώντας ότι περισσότερες φορές έβλεπε στα site αυτά τη φωτογραφία του θερμοκέφαλου εκπροσώπου της  Ακατανόμαστης Αυγούλας παρά του πρωθυπουργού της χώρας!!
 Κι από την πολλή την...Αυγούλα της ήρθε ...αναγούλα....





Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί οι οπαδοί της ''Αναγούλας'' είναι τόοοοοοοοσο ανορθόγραφοι; Ή απλά κάποιοι τρολλάρουν στους σχολιασμούς;
Είδα το εξής ''είμασται πρότο κόμα'' !!!!!!
Κε σκαίφτοικα ώτη αν πωταί υ ''Αναγούλα'' γείνη... πρότο κόμα , ω κως. Μπαμπινιώτης θα πραίπυ να αιπαναιφέβρη τοι γραματηκεί τοις αιληνυκοίς γλόσας!!!!


''Αυγή'' από εδώ , ''Αυγή'' από εκεί αλλά δε λέει να ξημερώσει σε αυτή τη χώρα.......

This is ....September!

Οργώνοντας τα παράλια της Φωκίδας, από ...

το Μοναστηράκι ως...

...την Ιτέα!

Και για να μην είναι οι φωτογραφίες ... δεκατρείς (!)
ιδού το βιβλίο που διαβάσαμε παρά θιν'αλός!

Por casualidad

Σε μια από τις αρχικές σκηνές της πολύ καλής αργεντίνικης ταινίας Nueve reinas (Εννέα βασίλισσες) , ο πρωταγωνιστής βγάζει από την τσέπη του μια σοκολάτα ....Crunchy που έχει κλέψει από ένα μαγαζί. Την κοιτάζει και αφού διαβάζει διάφορες...πληροφορίες αναφωνεί: ''Χώρα προέλευσης Ελλάδα''. Και συμπληρώνει: ''Πάει κατά διαόλου αυτή η χώρα''.

Αναρωτιέμαι ποια χώρα εννοούσε....

12 χρόνια πριν όταν γυρίστηκε η ταινία ξεσπούσε η κρίση στην Αργεντινή...

Στη φωτογραφία βλέπετε μια σκηνή από την ταινία.....ή την ελληνική πραγματικότητα!

Κι εδώ η ....επίμαχη σκηνή!

Strolling

1η πράξη

Περνάς πολλές ώρες περπατώντας στην πόλη κι αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά. Ή μάλλον αναρωτιέσαι γιατί πήγαν όλα στραβά.

 Ανεβαίνεις τους λόφους γύρω από την Ακρόπολη, όλα είναι ήρεμα, λίγος κόσμος φτάνει μέχρι τ' Αναφιώτικα, κοιτάζεις προς τα κάτω την πόλη, ψάχνεις χαρακτηριστικά σημεία της, κτήρια, λόφους.

2η πράξη

Κατεβαίνεις, μπαίνεις στο κέντρο και κάθεσαι να πιεις έναν καφέ. Α, να κάτι καλό που έχει η πόλη: Καλό καπουτσίνο! Θα πείτε, τέτοιες εποχές τέτοια λόγια. Κι όμως, κάτι είναι κι αυτό. Τις προάλλες στο Παρίσι, σου στοίχισε 6 ευρώ ένας καφές τον οποίο έχρισες ως τον χειρότερο που έχεις πιει στη ζωή σου- ξεπερνά κι εκείνον που είχες ''πιει'' προ διετίας κάπου στην Πατρών-Κορίνθου.
Ο καλύτερος -ή τουλάχιστον ένας από τους καλύτερους- καπουτσίνο των Αθηνών στοιχίζει μόλις 2,20 ευρώ!

3η πράξη

Για την 3η πράξη θα περιμένεις τις εκλογές του Ιουνίου !