Είναι ή δεν είναι....;

Σκεφτόμουν αυτές τις μέρες πόσες φορές έχουμε ακούσει στη ζωή την προτροπή ''Κάνε υπομονή''. Πόσες φορές μας ζήτησαν, μας συμβούλεψαν , μας πρόσταξαν , μας ανάγκασαν να κάνουμε  υπομονή , υπομονή , υπομονή........υπομονή. Αμέτρητες φορές. Και πόσες φορές εμείς προτρέψαμε άλλους να κάνουν το ίδιο.
Κι αναρωτιόμουν:
Τελικά είναι η υπομονή αρετή; Αξίζει τον κόπο να είμαστε υπομονετικοί; Εξαντλείται η υπομονή; Μήπως πρέπει να ζητάμε οριοθέτηση του χρόνου όταν μας ζητούν υπομονή;
Σας δίνω ένα παράδειγμα:
Υπάλληλος σε εφορία
-Κάντε υπομονή κυρία μου!
-Για πόσο;
-Τι εννοείτε;
-Εννοώ για πόση ώρα να κάνω υπομονή!
-Σας παρακαλώ αφήστε με να κάνω τη δουλειά μου!
Με τη συγκεκριμένη απάντηση μας ζητά να κάνουμε ιώβεια υπομονή.

Μετά υπήρχε ένα τραγουδάκι που έλεγε
''Υπομονηηηηηηηηηηή , υπομονηηηηηηηηηηή , κι ουρανός θα γίνει πιο γαλανοοοοοοοοοοοοός''

Boredom vs. Chaos

Τις προάλλες έπρεπε να κάνω μια δουλειά στο σπίτι (συγκεκριμένα να φτιάξω τα ντουλάπια της κουζίνας. Η κουζίνα εκ πρώτης όψεως μοιάζει τακτοποιημένη και χαριτωμένη , όταν όμως ανοίξεις τα ντουλάπια έχεις να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση που ούτε η θεωρία του Χάους δεν μπορεί να εξηγήσει!)

Με ρώτησε ο σύντροφος:
-Θα φτιάξεις τα ντουλάπια;
-Α , μπα....Βαριέμαι...
- Μπορείς να μου πεις τι δεν βαριέσαι να κάνεις;
Στο σημείο αυτό το πρόσωπο μου έλαμψε , έφυγε κάθε ίχνος κατήφειας κι αυθόρμητα απάντησα:
-Δεν βαριέμαι .....

....να διαβάζω

....να βλέπω ταινίες

....να μαγειρεύω!

Και τα τρία πάντα με τη συνοδεία καλού κόκκινου κρασιού!
Cheers!

Το inner playlist για κάποιο ανεξήγητο λόγο παίζει :

Το τραγούδι αφιερώνεται στον κύριο που κάνει τις περίεργες ερωτήσεις (όπως ας πούμε ''τι δεν βαριέσαι να κάνεις;''!!) , που λατρεύει το Λονδίνο και που τυγχάνει να έχει τα γενέθλια του σήμερα!!!

MAXXImu(seu)m

Ο κύριος στόχος του ταξιδιού μας στη Ρώμη, στις αρχές του χρόνου, ήταν η επίσκεψη  στο νέο απόκτημα της πόλης , το μουσείο MAXXI

Ήταν η πρώτη φορά που θα επισκεπτόμουν κτήριο το οποίο έχει σχεδιάσει η διάσημη Ιρακινή αρχιτέκτονας Zaha Hadid.

Οφείλω να ομολογήσω ότι γνωρίζω ελάχιστα περί αρχιτεκτονικής και κυρίως περί μοντέρνας τέχνης....

Από την άλλη , οφείλω να ομολογήσω ότι πέρασα πολύ καλά περπατώντας μέσα στο εκπληκτικό αυτό κτήριο κι ανάμεσα στα πολύ ενδιαφέροντα -κι ενίοτε πολύ παράξενα- εκθέματα.

Χωρίς να μπορώ να την αποσαφηνίσω καλά , αυτό που μου αρέσει στην σύγχρονη τέχνη είναι ότι ακούγεται , μεταμορφώνεται , 

και σε πολλές περιπτώσεις ζητά τη δική σου συμμετοχή , ενώ άλλοτε γίνεσαι ένα μέρος του εκθέματος.

Όσο για το κτήριο είναι μια εμπειρία από μόνο του.

Νιώθω πραγματικά ευτυχής που βρέθηκα μέσα σ'ένα τέτοιο κτήριο (Έχω μια περίεργη συνήθεια. Μου αρέσει να κοιτάζω ....κτήρια με τις ώρες!

Όπου κι αν είμαι ψάχνω για όμορφα κτήρια )

Αλλά το μουσείο MAXXI είναι το πλέον διαφορετικό , και σε κάποια σημεία του...

...το πλέον συναρπαστικό κτήριο που έχω επισκεφθεί!

The city in the sea

Χθες προέκυψαν κάποιες ακυρώσεις - τα περισσότερα παιδιά είναι κρεβατωμένα αυτές τις μέρες , περαστικά τους.
Είπα να εκμεταλλευτώ το κενό, φόρεσα την υπέρκομψη ολοκαίνουργια φόρμα μου και περπάτησα μέχρι το Φάληρο.
Εκείνη τη στιγμή που έφτασα στην παραλία, η μπαγκατέλα που κατ'ευφημισμό ονομάζω MP3 , έπαιζε τούτο το τραγούδι.




 Για κάποιο λόγο έμοιαζε να είναι το σωστό τραγούδι τη σωστή στιγμή. Ο ήλιος έλαμπε , η ατμόσφαιρα ήταν πεντακάθαρη , ο ορίζοντας απλωνόταν μπροστά μου, ο κόσμος ήταν χαλαρός ........
Είναι από εκείνες τις φορές που πραγματικά νιώθει κανείς ευτυχισμένος που ζει σε τούτη την πόλη....
Κι οι μέρες σιγά σιγά μεγαλώνουν......

To open the shop.....or not?

....That is the question!

Όχι , κυρίες και κύριοι , δεν είναι διαδήλωση του ΠΑΜΕ επί της Ερμού!

Είναι λυσσασμένοι Ρωμαίοι και τουρίστες που έχουν εφορμήσει στη via Condotti για αδυσώπητο shopping!

Εεεεε , χμμμμ , κυρά Crispy δεν είχες πει ότι θα έκλεινες δια παντός τις πύλες τούτου του blog;
Καλά , καλά , φεύγω!

A , παρεμπιπτόντως , η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 3:37 το απόγευμα ημέρα Κυριακή , τη δεύτερη μέρα του σωτήριου έτους 2011!